Από την ελεύθερη πρόσβαση του λαού στις παραλίες το 1983, στην… αξιοποίηση-μίσθωση του αιγιαλού από τους ΟΤΑ το 2014 – Τι θα δούμε αυτό το καλοκαίρι;
Για πρώτη φορά, με σύνθημα «οι ακτές ανοικτές», το 1983, ο αείμνηστος Αντώνης Τρίτσης, ως Υπουργός Χωροταξίας Οικισμού και Περιβάλλοντος (ΥΧΟΠ), με το άρθρο 23 «προστασία ακτών», στον πρωτοποριακό Οικιστικό Νόμο 1337/1983, θέσπισε την ελεύθερη πρόσβαση του λαού στις ακτές.
Είναι δε άξιο προσοχής, ότι αυτό έγινε με βάση τον Α.Ν 2344/1940 «Περί Αιγιαλού και παραλίας», τον οποίο όχι μόνο δεν κατάργησε αλλά τον βελτίωσε, αυξάνοντας μάλιστα τη «ζώνη της παραλίας» από τα 20 μέτρα που ήταν, στα 50.
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, τα πράγματα άλλαξαν και συνεχώς αλλάζουν.
Τα συμφέροντα, οι πολιτικές σκοπιμότητες και η διαφθορά, υπερκεράζουν το Σύνταγμα και τους νόμους, ακυρώνοντας ακόμα και τον κοινόχρηστο χαρακτήρα που έχουν οι ακτές μας.
***
Το 2001, με το Ν. 2971/2001 «Αιγιαλός, παραλία και άλλες διατάξεις» καταργήθηκε ο Α.Ν 2344/1940 «Περί Αιγιαλού και παραλίας».
Στο νέο πνεύμα της μνημονιακής εποχής, όπου το ΤΑΙΠΕΔ πήρε τη δημόσια γη και μαζί τεράστιες παραλιακές εκτάσεις, ως προίκα για «αξιοποίηση», το Υπουργείο Οικονομικών έθεσε σε δημόσια διαβούλευση, στις 17 Απριλίου 2014, νομοσχέδιο με τίτλο : «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία του αιγιαλού και της παραλίας».
Το νομοσχέδιο αυτό, εύλογα, συνάντησε τις έντονες αντιδράσεις χιλιάδων πολιτών, οικολογικών και μη οργανώσεων, δημοτικών αρχών, ακόμη και κυβερνητικών βουλευτών.
Η προσθήκη και μόνο της λέξης διαχείριση υπονοεί πολλά και επιπλέον με τις διατάξεις του τείνει να εξαφανιστεί τελείως η «ζώνη της παραλίας».
Για όλα αυτά και πολλά άλλα, ζητήθηκε η άμεση απόσυρσή του. Το Υπουργείο Οικονομικών μπροστά σε αυτή την κατάσταση παρέτεινε τη διαβούλευση μέχρι τις 13 Μαΐου 2014, ενώ αρχικά έληγε στις 2 Μαΐου 2014.
***
Με αφορμή τα παραπάνω καθώς και τη φιλολογία που αναπτύσσεται αυτές τις μέρες για το θέμα, ας δούμε μερικά χρήσιμα στοιχεία, τα οποία σήμερα ισχύουν για τον αιγιαλό και την παραλία και αφορούν την καθημερινότητά μας, ειδικά το καλοκαίρι.
Με έρεισμα το Ν. 2971/2001, εκδόθηκε το 2009 η Κοινή Υπουργική Απόφαση 1038460/2439/Β0010/15-4-2009 (ΦΕΚ 792Β/29-4-2009) «περί απευθείας παραχώρησης με αντάλλαγμα του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού – παραλίας στους ΟΤΑ».
Μεταγενέστερα συμπληρώθηκε με τις ΚΥΑ 1052758 /1451/Β0010/10-4-2012 (ΦΕΚ 1411Β/30-4-2012) και Δ10Β1027032ΕΞ214/1033/11-2-2014 (ΦΕΚ 328Β/13-2-2014) όπου μεταξύ άλλων προβλέπονται και τα εξής:
* Απαγορεύεται η παραχώρηση της απλής χρήσης αιγιαλού-παραλίας όταν τίθεται θέμα ασφάλειας των λουομένων π,χ πλησίον βραχώδους και απόκρημνης ακτής.
* Απαγορεύεται η παραχώρηση της απλής χρήσης αιγιαλού όταν το εύρος του είναι μικρότερο των έξη (6) μέτρων.
* Η μέγιστη κάλυψη χρήσης δεν μπορεί να υπερβαίνει το 50% του παραχωρουμένου χώρου.
* Στον παραχωρούμενο χώρο πρέπει να υπάρχουν ελεύθεροι, οριζόντιοι και κάθετοι διάδρομοι για την πρόσβαση του κοινού στη θάλασσα καθώς και ειδικές διευκολύνσεις για την εξυπηρέτηση των ΑμεΑ .
* Τίθενται συγκεκριμένες προδιαγραφές για τις ομπρέλες, τραπεζάκια, ξαπλώστρες, φωτιστικές και ηχητικές εγκαταστάσεις.
* Αρμόδια για τον έλεγχο όργανα είναι τα εντεταλμένα όργανα των ΟΤΑ, τα οποία σε περίπτωση διαπίστωσης παράβασης, ενημερώνουν την Κτηματική Υπηρεσία και τον Εισαγγελέα, για επιβολή διοικητικών και τυχόν ποινικών κυρώσεων αντίστοιχα.
* Οι ΟΤΑ υποχρεούνται στον καθημερινό καθαρισμό των κοινόχρηστων χώρων αιγιαλού- παραλίας, την τοποθέτηση δοχείων απορριμμάτων και γενικά για την εξασφάλιση της καθαριότητας και της αισθητικής του χώρου.
* Οι ΟΤΑ αποδίδουν το 20% του μισθώματος στο Δημόσιο.
* Οι ΟΤΑ μεριμνούν για την ύπαρξη ναυαγοσώστη σύμφωνα με τα οριζόμενα στο Π.Δ 23/2000.
* Οι Λιμενικές Αρχές, έχουν αρμοδιότητα για τον έλεγχο και την επιβολή κυρώσεων μόνο για αυθαίρετες κατασκευές στον καθορισμένο χώρο αιγιαλού-παραλίας και όχι για την απλή παραβίαση των όρων παραχώρησης αιγιαλού-παραλίας ή παραβίασης του κοινόχρηστου του χαρακτήρα τους.
Παπανικολόπουλος Νικόλαος
Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)
