Η Εβρίτισσα πρώην τραπεζικός, Κατερίνα Καραγιάννη, εξηγεί το σχέδιο για την ενίσχυση του Ακριτικού μας νομού – Το μοντέλο των ΕΟΖ – Ο ρόλος του Τουρκικού Προξενείου
Η δημογραφική κατάρρευση όχι μόνο του νομού Έβρου, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδος, είναι γνωστή…
Εκείνο ωστόσο που δεν είναι γνωστό στους πολίτες, είναι εάν υπάρχει κάποιο σχέδιο από πλευράς πολιτείας, το οποίο θα μπορούσε να αναχαιτίσει την πληθυσμιακή αιμορραγία.
Στο φλέγον αυτό ζήτημα, μια διαφορετική πρόταση έρχεται από πλευράς της καταγόμενης από το Θούριο Διδυμοτείχου πρώην τραπεζικού και Προέδρου του Οικονομικού Φόρουμ Θράκης, Κατερίνας Καραγιάννη.
Σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «Εστία της Κυριακής» και την Φανή Χαρίση, η κα. Καραγιάννη ξεδιπλώνει ένα σχέδιο που κατά τη γνώμη της, θα μπορούσε να εφαρμοσθεί στον Έβρο και να φέρει ορατά αποτελέσματα.
Ποιο είναι αυτό; Η δημιουργία Ειδικής Οικονομικής Ζώνης, έτσι ακριβώς όπως έγινε και στην Πολωνική πόλη Lodz.
H πόλη αυτή βρισκόταν σε παρακμή χωρίς ελπίδα και προοπτική. Σήμερα όμως, μετά από 23 χρόνια εφαρμογής του καθεστώτος ΕΟΖ, η Lodz μετρά 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ σε επενδύσεις και 34.000 θέσεις εργασίας, συν τις θέσεις εργασίας που ανοίγονται και υπάρχουν ως δορυφόροι ενός τόσο δυναμικού οικονομικού μοντέλου.
Εντός της ΕΟΖ στην πολωνική πόλη, σύμφωνα με την κα. Καραγιάννη, βρίσκονται εργοστάσια (παραγωγή), ερευνητικά κέντρα, πανεπιστήμια, υπηρεσίες και φυσικά, μεγάλοι κολοσσοί όπως η BASF, η DELL, η GILLETTE, η Mercedes Benz, κ.ά.
Κι ενώ όλα τα παραπάνω μέχρι να γίνουν φαντάζουν δύσκολα, η Κατερίνα Καραγιάννη θεωρεί ότι η ΕΟΖ μπορεί να προχωρήσει με 2 μόνο υπογραφές.
Όπως δήλωσε στην «Εστία», με μία υπογραφή του Πρωθυπουργού και μία της Προέδρου της Κομισιόν, η ΕΟΖ μπορεί να γίνει άμεσα.
Η συνέχεια είναι ακόμα πιο απλή. Μετά τις υπογραφές, εξειδικευμένες εταιρείες του εξωτερικού «στήνουν το γραφείο τους στον βόρειο Έβρο και αναλαμβάνουν να βρουν και να καλέσουν εταιρείες που θα εγκατασταθούν εντός της ΕΟΖ».
Η Ειδική Οικονομική Ζώνη θα ανήκει κατά 60% στο κράτος και 40% σε ιδιωτική εταιρεία.
Οι εταιρείες που θα εγκατασταθούν σε αυτήν, θα έχουν φοροαπαλλαγή για 10, 11 ή 15 χρόνια και χρονική υποχρέωση ανάλογα με τα χρόνια φοροαπαλλαγής να μείνουν εντός αυτής.
«Υποχρέωση θα έχουν επίσης, να προσλάβουν προσωπικό από την τοπική κοινωνία και μόνον εφόσον εξαντληθεί η τοπική αγορά εργασίας και δεν μπορούν να βρουν άλλους ντόπιους, μόνον τότε μπορούν να προσλάβουν από άλλο μέρος», διευκρίνισε η κα. Καραγιάννη.
Στις υποχρεώσεις των εταιρειών εντός της ΕΟΖ είναι και το ύψος των μισθών που δίνονται στους εργαζόμενους.
Μάλιστα, η κα. Καραγιάννη τόνισε: «Υποχρεωτικά πρέπει να είναι ο μέσος όρος των μισθών που δίνονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
- Μια άλλη πτυχή σχετικά με το Τουρκικό Προξενείο
Σε ενημερωτικές εκδηλώσεις που έγιναν από την πλευρά της Κατερίνας Καραγιάννη κατά το παρελθόν, για το ενδεχόμενο δημιουργίας ΕΟΖ στον Έβρο, υπήρχε εξειδικευμένο προσωπικό από Βρυξέλλες, Γαλλία, Πολωνία, κλπ.
Όμως, μαζί με αυτούς, ενδιαφέρον εξεδήλωσαν και εκπρόσωποι του Τουρκικού Προξενείου, οι οποίοι – σύμφωνα με δηλώσεις της κας Καραγιάννη στην «Εστία» – «είχαν τον φόβο ότι όλες οι εταιρείες που βρίσκονταν απέναντι, δηλαδή στην Ειδική Οικονομική Ζώνη έξω από την Κωνσταντινούπολη, εταιρείες από Βέλγιο, Γερμανία, Γαλλία, από όλη την Ευρώπη και την Αμερική, με το που θα γίνονταν οι ΕΟΖ στον Έβρο, θα πήγαιναν εκεί».
Διότι, με βάση λεγόμενα των εκπροσώπων των εταιρειών που έδρευαν στην Τουρκία, «θα ήταν πιο ασφαλές για αυτές να βρίσκονταν σε ευρωπαϊκό έδαφος», υπογράμμισε η Κατερίνα Καραγιάννη, προσθέτοντας πως η ΕΟΖ στον Έβρο δε θα είχε καμιά σχέση με αντίστοιχη στο Μπαγκλαντές.
Μ.Κ.
* * *
Σημείωση Ε.Θ.
Η αλήθεια είναι πως το προαναφερθέν σενάριο ακούγεται ενδιαφέρον. Η «Ελεύθερη Θράκη» ωστόσο, διατυπώνει ενστάσεις.
Κι αυτές έγκεινται στο γεγονός πως ήδη στον νομό Έβρου λειτουργούν κάποιες εταιρείες, βιοτεχνίες και βιομηχανίες. Με αυτές λοιπόν, που ήδη φυλάνε Θερμοπύλες, τί θα γίνει;
Θα υπαχθούν στο καθεστώς ΕΟΖ ή θα παραμείνουν απ’ έξω;
Πώς θα στηριχθούν αυτές έναντι των νέων εταιρειών που θα έρθουν (με το σενάριο ΕΟΖ) να εγκατασταθούν στον νομό μας, για να παραμείνουν ανοιχτές και να μην υποκύψουν στον ανταγωνισμό;
Σ.Κ.
