Τα χωριά τα όμορφα
στο Τρίγωνο του Έβρου
στέκουν πάντα σκεπτικά
σαν μαραμένο δέντρο.
Καθημερινώς πλήττονται
τα όμορφα χωριά
διότι τα εγκαταλείπουνε
και παν στην ξενιτιά.
Μοιάζουν με τρένο αδειανό
χωρίς τους επιβάτες
και μένουν πλέον στα χωριά
οι σκύλοι και οι γάτες.
Λυπημένα τριγυρνούν
με προβλήματα καυτά
χωρίς να φταίξανε ποτέ
τα πλάσματα αυτά.
Τριγυρνούν στις γειτονιές
να βρουν κάτι να φάνε,
μέσα στο κρύο το σκληρό
δεν ξέρουν που να πάνε.
Άλλο τρέχει προς τα εδώ
και άλλο προς εκεί
για να μπορέσουν κι αυτά
να βρούνε την τροφή.
Μήπως φταίξανε αυτά
που βρέθηκαν στον κόσμο;
Και αντικρύζουν συνεχώς
της μοναξιάς τον πόνο.
Ασφαλώς δε φταίξανε
τα πλάσματα αυτά
και κυκλοφορούν αδέσποτα
χωρίς τα αφεντικά.
Άλλοι φταίξαν δυστυχώς
που κάναν τη δουλειά τους
που φύγανε οι άνθρωποι
και αφήσαν τα χωριά τους.
Πήγαν να ζήσουν μακριά
σε άγνωστο λημέρι,
που δεν γνωρίζουν άνθρωπο
κανείς που δεν τους ξέρει.
Ας το σκεφτούνε πια λοιπόν
αυτοί που κυβερνούνε
οι άνθρωποι της υπαίθρου
μέρες καλές να δούνε.
Να γίνουν πάλι τα χωριά
σωστά και φημισμένα
με τους ανθρώπους τους απλούς
να ζουν ευτυχισμένα.
Στέλιος Ντουρανίδης
Σπήλαιο Ορεστιάδος