Το 1974 η Ελλάς είχε εξωτερικό χρέος 1,8 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ – Σήμερα ξεπέρασε τα 450 ΔΙΣ – Τα πολλά χρήματα της “Ε.Ε.” έδρασαν υπνωτικά στο Λαό μας – Έσβησαν την εργατικότητα και την παραγωγική δραστηριότητα των Ελλήνων, για να διογκωθεί απερίσκεπτα το Δημόσιο
Ο Αριστοτέλης, που τόσο υποτονικά τιμήθηκε την περασμένη χρονιά, είχε γράψει ότι απαιδευσία είναι «το μή γιγνώσκειν τίνων δει ζητείν απόδειξιν και τίνων ού δει» (Μετά τα Φυσικά, Γ, 4,7-8).
Δηλαδή ότι απαιδευσία είναι το ν’ αγνοεί κανείς σε ποια πράγματα πρέπει να ζητεί απόδειξη, αποσαφήνιση ή ό,τι άλλο, και σε ποιά όχι. Εδώ όμως που όλοι έχουμε φθάσει, αδυνατούμε να κάνουμε διάκριση πραγμάτων κι έτσι, όπως λέει ο Καρυωτάκης, καταλήξαμε «από εκατό δρόμους τα όρια της σιγής».
Και τι να πει κανείς, όταν έχει μπροστά του δύο αμείλικτους αριθμούς; Το 1974 η Ελλάς είχε εξωτερικό χρέος 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ καιακολούθως οι σοφοί κυβερνήτες και οι οικονομικοί σύμβουλοι-παρακεντέδες τους εξακόντισαν τούτο το χρέος στοαστρονομικού ύψους ποσό των 450 δισ. ευρώ!
Σαράντα χρόνια κάναμε πολιτική σπατάλης. Η θλιβερή «κουλτούρα της χλιδής» οδήγησε έναν άλλοτε προκομένο και μυαλωμένο λαό στο μαύρο του το χάλι. Κυριαρχούσα πολιτική και κοινωνική αντίληψη ήταν το παλαιό κλέφτικο: «Φάτε, πιέτε, μωρ’ αδέρφια». Οι παλαιότεροι αναγνώστες θα ενθυμούνται το πολυθρύλητο «Τσοβόλα, δώστ’ όλα».
Δεν ξέρω πόσα δόθηκαν και σε ποιούς δόθηκαν. Ξέρω μόνο ότι την επομένη το πρωί πέρασα από το χώρο της ομιλίας του μοιραίου ομιλητή με το αυτοκίνητό μου.
Κινδύνευσα να σκοτωθώ, διότι το αυτοκίνητό έκανε πατινάζ πάνω στον τεράστιο όγκο χαρτιών που είχε σκορπιστεί. Διερωτώμαι, με τόσο «χαρτομάνι» πουεπί 42 χρόνια σκορπιζόταν στις άσκοπες λαοσυνάξεις, πόσα χρήματα θα είχαμε συνάξει; Δεν θαυποστηρίξω ότι στα χρόνια αυτά έλειψε από κάποιους πολιτικούς το ταλέντο, το πνεύμα, ηεφευρετικότητα.
Έλειψε όμως παντελώς τουψηλό ιδεώδες. Η ένταξή μας στην ΕυρωπαϊκήΈνωση, στην οποία εισήλθε ακόμη καιη Μάλτα, λειτούργησε σαν τα «Χρυσά Δεσμά» των Περσών βασιλέων.
Έπεσαν στην Ελλάδα χρήματα πολλά, που όμως έδρασαν υπνωτικά. Έσβησαν την εργατικότητα, την παραγωγικότητα, την επιχειρηματική μας δραστηριότητα. Κατά μέγιστο ποσοστό οιαγροτικές, κτηνοτροφικές και χειρωνακτικές εργασίες είναι υπόθεση ξένων, παλαιότερα μόνο Αλβανών, τώρα και Αφγανών και Πακιστανών.
Σχεδόν σε κάθε πάγκο των λαϊκών αγορών θα συναντήσουμε κι έναν μελαψό. Που τουλάχιστον αυτός, κατ’ αντίθεση προς τοαφεντικό, μας προσφέρει ένα χαμόγελο και μας λέει ένα «ευχαριστώ».
Ακόμη και τα ταξί άρχισαν να περνούν στα χέρια Αλβανών και λίγων Ρουμάνων.
Επί 42 χρόνια οιιθύντορες αυτού του τόπου βαυκάλιζαν τη νεολαία με το «ιδεώδες του χαρτιού», δηλαδή με το δίπλωμα κάποιας ανώτερης ή κατώτερης δημόσιας σχολής.
Το «χαρτί» θα είχε τη μαγική ιδιότητα που είχε η φράση «Σουσάμι άνοιξε» στο παραμύθι «Ο Αλή Μπαμπάς και οι σαράντα κλέφτες».
Και όντως για πολλά χρόνια η είσοδος του σπηλαίου άνοιγε. Επρόκειτο για το ελληνικό δημόσιο που διογκώθηκε σε μέγεθος αλπικό χωρίς να προσφέρει τίποτε παραγωγικό. Μπορώ ναυποστηρίξω με πλήθος παραδείγματα ότι ό ρόλος του ήταν και είναι αντιπαραγωγικός.
Κι ακόμη ηθικάφθαρτικός. Η συναλλαγή πήρε διαστάσεις πρωτοφανείς. Και τώρα τι γίνεται;
Διάβαζα προ καιρού τα νέα φορολογικά μέτρα. Δεν αρκείηαφαίμαξη, πρέπει ναυποστούμε και το μαρτύριο της κατανοήσεως τούτων των ακατανόητων μέτρων.
Προσωπικά, άλλο περίμενα από τα κόμματα: ένα συναγερμό εργασίας.Να καλέσουν τους νεολαίους τους τώρα που αρχίζει ή συγκομιδή νέων αγροτικών προϊόντων να μπουν μαζί με τους ηγέτες τους στο χωράφι.
Έτσι θα μάθουν πώς βγαίνει το ψωμί, πώς νικιέται ή ένδεια, πως εξορίζουμε την κακομοιριά. Και όχι με βαρύγδουπους λόγους.
Σαράντος Ι .Καργάκος
Ιστορικός, συγγραφέας
