Δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα από τους Πολιτικούς, για να διώξουμε την κρίση – Την δουλειά, δεν την βρίσκεις, την δημιουργείς
Το πώς μπήκαμε στο Λαβύρινθο της κρίσης, το μάθαμε (αν και το ξέραμε πριν μπούμε, όταν σπαταλούσαμε τα δάνεια σε κραιπάλες-κρεμάλες), το ζήτημα είναι πως θα βγούμε.
Τα προτεινόμενα -σπανίως μέτρα είναι αόριστα και παραπέμπουν σε διανοητικές κατασκευές, δεν έχουν πρακτικότητα, κυρίως δεν προσφέρονται για άμεση εφαρμογή, που να προσφέρει άμεση οικονομική απόδοση.
Δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα από τους πολιτικούς. Κάνουν ό,τι μπορούν για να τουμπάρει ο ένας τον άλλο. Δεν τους μένει καιρός να σκεφθούν μέτρα πρακτικά για την οικονομία.
Και μ’ αυτό εννοώ τρόπους-μεθόδους διευρύνσεως των καλλιεργειών, νέες ποικιλίες και είδη δέντρων και φυτών.
Το ίδιο ισχύει και για την κτηνοτροφία.
Δεν ακούω προτάσεις για τη στροφή των νέων προς τη ναυτιλία.
Αντί να φεύγουν στο εξωτερικό, γιατί να μη μπαρκάρουν σ’ ένα πλοίο ελληνικό; Καλός μισθός κι ανέξοδος, δική τους καμπίνα, με τηλεόραση, ψυγείο και μικρή βιβλιοθήκη. Δεν ακούω επίσης προτάσεις για την αναβίωση τής βιοτεχνίας και βιομηχανίας και για τη διάσωση των υπαρχουσών μονάδων.
Ούτε γίνεται λόγος ουσιαστικός για τη διεύρυνση του εμπορίου και εννοώ του εξαγωγικού.
Διότι το εισαγωγικό, αντί να φέρνει ανασασμό, φέρνει μαρασμό. Αν φέρναμε από το Ισραήλ ένα εκπαιδευμένο αγρότη και αυτός ήταν απέναντι μας ειλικρινής, με μια επίσκεψη στην ελληνική ύπαιθρο, θα μας έλεγε τι πρέπει να κάνουμε στη γεωργία και στη κτηνοτροφία.
Και πρώτα-πρώτα θα μας έλεγε ότι είναι εγκληματικό σε πεδινά χωράφια να «φυτεύουμε» φωτοβολταϊκά.
Είχα ζήσει νέος κοντά σε Σμυρνιούς εμπόρους και τους άκουγα συχνά να λένε: «Έχεις δει Εβραίους να κάνουν επιχείρηση με κότες;»
Κι όμως, την ίδια εποχή στην έρημο του Ισραήλ, είχε αρχίσει η ανάπτυξη μιας θαυμαστής πτηνοτροφίας και γεωργίας!
Η περίφημη Γκόλντα Μέιρ είχε- σαν κύριο επάγγελμα την πτηνοτροφία, ενώ ο θρυλικός Νταγιάν ήταν «εκπαιδευμένος στην καλλιέργεια σιταριού.
Σήμερα, κατά μεγάλο βαθμό, οι σπόροι που χρησιμοποιούνται στη γεωργία προέρχονται από το Ισραήλ.
Αυτό, δηλαδή, δεν μπορούσε να γίνει στη δική μας χώρα; Δεν μπορούμε να επανέλθουμε στους παραδοσιακούς μας σπόρους, ώστε ή ντομάτα να μυρίζει ντομάτα και το καρπούζι να μη μυρίζει κολοκύθα;
Είναι λογικό να φέρνουμε φραγκόσυκα, και μάλιστα άνοστα και μελανιασμένα από την Ισπανία;
Κάποτε το φραγκόσυκο ήταν το «εθνικό» φρούτο της Μάνης.
Στη Μάλτα, έκτος από φρούτο, το χρησιμοποιούν για την κατασκευή ποτού και γλυκού. Αυτό, άραγε, δεν μπορούμε να το κάνουμε κι εμείς!
Γιατί αφήσαμε το πλέξιμο, το κέντημα και την υφαντική;
Με τα «χαρτιά» των σχολών και των υποσχολών νομίζουν οι νέοι πως θα βρουν δουλειά;
Η Ελλάς είναι πρώτη χωρά στην Ευρώπη σε παραγωγή νέων με πτυχία.
Τα πτυχία αυτά είναι απλώς εισιτήρια για το γκαράζ της ανεργίας.
Τη δουλειά δεν την βρίσκεις, τη δημιουργείς.
Σαράντος Ι. Καργάκος
