Το μίσος προς κάθε τι το Ελληνικόν, είναι παλιά παράδοση των Αριστερών – Παράδοση που δεν ξεχνούν και που αναζωπυρώνεται σε κάθε ευκαιρία
Κάποτε, λέει, ένας δαιμόνιος διαφημιστής κατάφερε να εξασφαλίσει μία ακρόαση από τον Πάπα υποσχόμενος μεγάλη δωρεά στην Εκκλησία.
Η συνάντηση έγινε, και, αφού φίλησε το δαχτυλίδι, ο Πάπας τον ρώτησε περί τίνος πρόκειται.
Εκείνος είπε ότι προτίθεται να δωρίσει, σε όποιο έργο ο Πάπας προτιμούσε, εκατό χιλιάδες δολλάρια.
Ο Πάπας τον ευχαρίστησε και του έδωσε να καταλάβει ότι η συνάντηση τελείωσε. Ο διαφημιστής όμως δεν έφευγε. Είχε κάτι να προσθέσει.
«Παναγιότατε, υπάρχει και μία παράκλησις…» «Παράκλησις;» «Να… αν θα μπορούσατε, εκεί που ευλογείτε τα πλήθη από το παράθυρο… να πείτε δύο λέξεις…».
Ο Πάπας χαμογέλασε, και, από περιέργεια, τον ρώτησε: «Ποιες λέξεις θα είναι αυτές;» «Να, Παναγιότατε, να πείτε: “πίνετε κόκα-κόλα!”» «Χαχα! Αστειεύεστε, βέβαια!» «Καθόλου, προσφέρω ένα εκατομμύριο!».
«Μα πώς φαντάζεσθε ότι είναι δυνατόν να κάνω… διαφήμιση, και μάλιστα από το Βατικανό! Πηγαίνετε, κύριε!».
«Διαφήμιση, άγιε πάτερ… γιατί όχι; Τα πρώτα λόγια που είπε ο Θεός πριν φτιάξει τον κόσμο δεν ήτανε διαφήμιση;» «Και τί ήταν αυτά;» «Fiat lux!!!»
Αυτό το αστείο είναι κατανοητό σε οποιονδήποτε απόφοιτο ευρωπαϊκού λυκείου, αλλά είναι αμφίβολο αν θα το καταλάβαιναν πολλοί δικοί μας.
Ιδίως μετά την συνεχή αποξένωση τους από την ευρωπαϊκή παιδεία, λόγω αγνοίας τής λατινικής
αλλά και της ελληνικής.
Στα λατινικά το «fiat» είναι ακρωνύμιο, «Fabbrica Italiana Automobili Torino» αλλά και προστακτική του facere.
Ο διαφημιστής ανεφέρετο στα πρώτα λόγια του Θεού -κατά την «Γένεση»- δηλαδή «γένηθήτω φως!»
Γιατί όμως το Lux είναι φως; Γιατί είναι από την ελληνική λέξη «λύκη», ξεχασμένη άλλα ακόμη ζωντανή, από το «λυκαυγές» μέχρι το «λυχνάρι», ενώ σε ευρωπαϊκές γλώσσες στο «lumiere» κ.ά.
Ακόμη ζει και στην λέξη «Λύκειο», που σημαίνει τον ίδιο τύπου σχολείου, σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα.
Με την διαφορά ότι εδώ γεννήθηκε, λόγω του Λυκείου του Αριστοτέλους. Η σχολή αυτή ονομάστηκε «Λύκειο» λόγω της γειτνιάσεως με Ναό του Απόλλωνος Λυκείου. Δηλαδή του Απόλλωνος θεού του φωτός.
Πράγμα που αμφιβάλλω αν πρόκειται ποτέ να διδαχθεί στα ελληνικά λύκεια.
Το μίσος προς τα ελληνικά είναι παλιά παράδοση των αριστερών. Παράδοση που δεν ξεχνούν και αναζωπυρώνεται σε κάθε ευκαιρία.
Ήδη επί έναν αιώνα καταστρέφουν την γλώσσα με την μία «γλωσσοεκπαιδευτική μεταρρύθμιση» (Δ. Γληνός) μετά την άλλη.
Στην προσπάθεια της πλήρους κατεδάφισης, είχε προταθεί ακόμη και η αλλαγή του αλφαβήτου στα… λατινικά, όπως έκανε ο Κεμάλ Ατατούρκ στα τουρκικά!
Όλα στον βωμό της απλουστεύσεως που θα είχε το… πλεονέκτημα της ήσσονος προσπάθειας.
Αφού κατασκευάσαμε (στους ελληνιστικούς χρόνους) τα πνεύματα και τους τόνους για να βοηθήσουμε τους ξένους να μιλούν ελληνικά -όταν η ελληνική ήταν «κοινή» στην οικουμένη-, τώρα -εν μια νυκτί- τα καταργήσαμε χάνοντας άλλο ένα σύνδεσμο με την προσωδία.
Μέχρι να φύγει ο Μπαλτάς έρχεται ο Φίλης. Πάει ο Φίλης, να ο Γαβρόγλου -άνευ γνά
θου.
(Ας είναι καλά οι Κύπριοι, που ακόμη διατηρούν την προσωδία, ιδίως μεταξύ των χωρικών και των απλών ανθρώπων του λαού!)
Η «απλούστευση» της ορθογραφίας -με την βιαία βοήθεια του… ανορθόγραφου των υπολογιστών- αποξενώνει την γλώσσα από την ρίζα της ετυμολογίας, δηλαδή της προελεύσεως και της ιστορίας των λέξεων – της σημασίας τους.
Μία λέξις αποκομμένη από την ρίζα της είναι ένας θόρυβος, ήχος χωρίς νόημα, ψόφος.
Έχουμε φτάσει στον έσχατο εξευτελισμό καταργώντας τα επιρρήματα να μην ξέρουμε αν μία λέξις είναι πληθυντικός, αναφέρεται δηλαδή σε πολλά, π.χ. «βασικά», «κύρια» κ.τ.λ.
Τί είναι αυτά; Άσε πια τα τέρατα που μας πληγώνουν τα αυτιά και την αισθητική όταν -κυρίως οι αριστεροί- προσπαθούν να μιλήσουν σε λόγια γλώσσα δικής τους κατασκευής.
Η αποξένωση από τα αρχαία (και τα αδέλφια τους λατινικά) έχει και ένα άλλο ύπουλο αποτέλεσμα. Μας κατατάσσει στον τρίτο κόσμο των αγραμμάτων, μακριά από την Δύση.
Ήδη, εάν θέλουμε να δούμε πως γράφεται, σωστά, μια ελληνική λέξις, πρέπει να δούμε πως την γράφουν οι ξένοι.
Εκεί όπου πάντα διδάσκονται τα Ελληνικά -τα ίδια Ελληνικά- στα ξένα λύκεια.
Τηλέμαχος Μαράτος
Πλοίαρχος Ε.Ν., συγγραφέας
