Εικόνες και συμπεράσματα από την Ελληνική συμμετοχή, στην φετινή Διεθνή Έκθεση Τουρισμού του Βερολίνου – Οι Γερμανοί ξέρουν να οργανώνουν – Οι Έλληνες δεν ξέρουν τι θέλουν
Επισκέφθηκα την Κυριακή, 08.03.2015, την Έκθεση και θέλω να γράψω εδώ τις εντυπώσεις μου, για την ελληνική συμμετοχή βέβαια.
Το τι είδα, θα το δείτε λίγο παρακάτω. Πρώτα όμως ορισμένα στοιχεία για την Έκθεση.
Η Internationale Tourismus Börse – ΙΤΒ (Διεθνές Χρηματιστήριο Τουρισμού), στην Ελλάδα γνωστή ως Διεθνής Έκθεση Τουρισμού του Βερολίνου, άνοιξε στις 3. και διήρκεσε μέχρι τις 8. Μαρτίου 2015, χωρίζεται δε σε τρία μέρη:
Η πρώτη μέρα, τα εγκαίνια, ήταν για τους τους επισήμους, τα λεγόμενα μεγάλα προσώπατα και τον Τύπο, από τις 4. μέχρι τις 8.3.15 για τους εμπορικούς επισκέπτες, ενώ η Κυριακή, 8.3.15, μετά τις 14 η ώρα για τους κοινούς επισκέπτες.
Ας ξεκινήσω με τα στοιχεία που δίνει η Έκθεση για τον εαυτό της
• Εκθέτες από 5 ηπείρους
• 180 χώρες
• 600 κορυφαίοι αγοραστές
• 10.000 εκθέτες
• 20.000 συνεδριακοί επισκέπτες
• 50.000 επισκέπτες
• 110.000 εμπορικοί επισκέπτες
• Εκθεσιακοί χώροι 160.000 τετραγωνικών μέτρων
• 6 δισεκατομμύρια τζίρος
Για την ελληνική συμμετοχή θα δώσω πρώτα τον λόγο στον δραστήριο Παναγιώτη Κουπαράνη από την Deutsche Welle (DW), που μεταξύ άλλων γράφει τα εξής:
Η Ελλάδα εκπροσωπείται φέτος σε 62 περίπτερα από ξενοδοχεία, ξενοδοχειακούς ομίλους, ταξιδιωτικές επιχειρήσεις, νομούς και περιφέρειες.
Εκτός από την αναπληρώτρια υπουργό Τουρισμού Έλενα Κουντουρά, στην ΙΤΒ θα παρευρεθεί και σειρά πολιτικών αξιωματούχων, όπως οι περιφερειάρχες Πέτρος Τατούλης (Πελοπόννησος) και Απόστολος Τζιτζικώστας (Κεντρική Μακεδονία).
Τα μηνύματα για τον ελληνικό τουρισμό και φέτος είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικά.
Σε ό,τι αφορά την τουριστική κίνηση από τη Γερμανία προς την Ελλάδα, τα πρώτα στοιχεία που δόθηκαν στο πλαίσιο της συνέντευξης τύπου είναι θετικά.
Σύμφωνα με τον Νόρμπερτ Φίμπιχ, πρόεδρο του Γερμανικού Συνδέσμου Τουριστικών Γραφείων, DRV, η Ελλάδα ήταν το 2014, με άνοδο της τάξης του 17,2% σε σχέση με το 2013 ο μεγάλος κερδισμένος των κρατήσεων Γερμανών τουριστών ως προς τους ευρωπαϊκούς προορισμούς.
Βάση των έως τώρα στοιχείων από τις κρατήσεις, η τάση αυτή θα συνεχιστεί και το 2015.
Με την προϋπόθεση ότι δεν θα αλλάξει σημαντικά η παρούσα κατάσταση, οι Γερμανοί τουρ οπερέιτορ αναμένουν και για φέτος διψήφια άνοδο για την Ελλάδα.
Ο Κουπαράνης πήγε βέβαια την πρώτη μέρα με τους δημοσιογράφους και τα μεγάλα προσώπατα, μέσα στον συνωστισμό, τις χειραψίες και τα κροκοδείλια χαμόγελα.
Εγώ επισκέφθηκα την Έκθεση, με τους κοινούς θνητούς, την Κυριακή, 8.3.15 στις 14:00 η ώρα και αντίκρισα μια τελείως διαφορετική εικόνα.
Από το πλήθος των υπουργών, περιφερειαρχών και όσων άλλων παρασίτων τους συνόδευαν, δεν υπήρχε ψυχή ζωντανή.
Το ελληνικό τμήμα στο κτίριο 2.2, στο τέλος του εκθεσιακού συγκροτήματος που ξεκινάει από το κτίριο 19 (κεντρική είσοδος) και φθάνει μέχρι το κτίριο 1.1., ήταν σχεδόν άδειο.
Πάνω στους 62 πάγκους/τραπέζια – και όχι περίπτερα, όπως αναφέρει ο Κουπαράνης, ανάκατα κάποια ενημερωτικά δελτία, σχεδόν παντελής έλλειψη προσωπικού.
Είδα μόνο έναν παλιό γνωστό μου στον πάγκο της Σκιάθου, δύο άτομα στο Attika Reisen, κάνα δυο άλλους πίσω από τους πάγκους τους, δυο κοπελίτσες μιας εταιρίας Catering για νερό και καφέδες, αυτά όλα κι ’όλα, αχανές και ερημία, περιβάλλει τον Ορφέα, όπως μαθαίναμε και στο Γυμνάσιο Ξάνθης.
Όταν δε παρακάλεσα τραγουδιστά την μια κοπέλα να μου δώσει ένα νερό, σύμφωνα με το «Βαγγελιώ, κυρά Βαγγελιώ, ένα νερό, κρύο νερό», δεν κατάλαβε τίποτα και μου είπε ότι ένα τέτοιο τραγούδι δεν το ξέρει, γιατί γεννήθηκε στην Γερμανία και μαθαίνει μόνο ποντιακούς χορούς και τραγούδια.
Ρώτησα έναν, που στέκονταν μπροστά σ’ έναν πάγκο, γιατί δεν έχει κόσμο.
Δεν κατάλαβε, ήταν Γερμανός που συνεργάζεται με κάποια ελληνικά ταξιδιωτικά γραφεία.
Καθίσαμε όμως και το κουβεντιάσαμε. Επίσημοι, εμπορικοί επισκέπτες και άλλοι τέτοιοι ήρθαν, λέει, την πρώτη μέρα και μετά έφυγαν, επέστρεψαν στην Ελλάδα.
Και τότε τι τον χρειάζονται αυτόν τον τεράστιο χώρο, τον ρώτησα; Τι να πει ο άνθρωπος, είπε όμως, ότι ο κάθε πάγκος κοστίζει 4.000 Ευρώ.
Κάθομαι λοιπόν και λογαριάζω, 62 πάγκοι επί 4.000 Ευρώ κάνουν 248.000 Ευρώ. Για το τίποτα.
Τι έχουν τα έρμα και ψοφούν, που έλεγε και η συγχωρεμένη γιαγιά μου. Και όλα αυτά σε περίοδο κρίσεως.
Και δεν είναι μόνο αυτό.
Ένας επισκέπτης που θα φτάσει, αν φτάσει, μέχρι την ελληνική συμμετοχή και αντικρίσει αυτό το νεκροταφείο, τι ιδέα θα σχηματίσει για την Ελλάδα;
Άσχημη, βέβαια, που θα προστεθεί στα όσα αρνητικά έχουν γράψει και ακόμα γράφουν οι γερμανικές φυλλάδες για τον τόπο μας – πριν για τον τεμπέλη και σπάταλο Έλληνα, τώρα για τον Μορφονιό μας τον Μπαρουφάκη και τον μεγάλο επαναστάτη Τσίπρα.
Αυτά δεν τα σκέφτονται αυτοί που οργανώνουν την ελληνική συμμετοχή; Ούτε και ότι για να φτάσει κανείς από την αρχή της Έκθεσης, όπου σφύζει η ζωή με τα άριστα οργανωμένα περίπτερα των γερμανικών κρατιδίων κ.λπ., θα έχει μπαφιάσει, όπως εγώ, που παρ’ ότι λίγο προπονημένος, χρειάστηκα γύρω στη μία ώρα για να διασχίσω το αδιαχώρητο που επικρατεί στην αρχή, ώσπου να φτάσω στα πιο «αραιοκατοικημένα» περίπτερα των πιο παρακατιανών χωρών.
Οι Γερμανοί ξέρουν τι κάνουν, ξέρουν να οργανώνουν.
Έμαθαν όμως και οι Τούρκοι, που στο διπλανό περίπτερο, 3.2., είχαν ένα άριστα οργανωμένο σύνολο, με ανθρώπους, με μουσικές, με μεζέδες.
Και έναν Κωνσταντινουπολίτη που μου έδωσε στο χέρι ένα πληροφοριακό φυλλάδιο, ότι περιηγείται ξένους στην Πόλη και μιλάει τρεις γλώσσες, εκτός από τα τουρκικά, αγγλικά, γερμανικά και ελληνικά. Και τα είπαμε ένα χεράκι, στα ελληνικά βέβαια, ο πατέρας του ήταν Αρμένης, η μητέρα του Ελληνίδα.
Το ερώτημα είναι λοιπόν, εμείς ξέρουμε τι κάνουμε, ξέρουμε που πάμε, ξέρουμε τι θα πει η λέξη οργάνωση;
Και βέβαια για να ξέρουμε τι κάνουμε, θα πρέπει πρώτα να ξέρουμε τι θέλουμε. Και εδώ, από την πολυετή πείρα που απόκτησα, όταν για πολλά χρόνια έκανα στο Βερολίνο το τηλεοπτικό πρόγραμμα KALIMERA-TV και πήγαινα για λήψεις στην ΙΤΒ και την Πράσινη Εβδομάδα, ας μου επιτραπεί να έχω τις πολύ ισχυρές μου αμφιβολίες.
Όμως ποιος ξέρει, Ίσως γίνει θαύμα και του χρόνου η Ελλάδα έρθει στην ΙΤΒ πιο οργανωμένη.
Γιατί την Ελλάδα μόνο ένα θαύμα πλέον την σώζει.
Εμμανουήλ Σαρίδης
