Γράφει ο ΣΧΟΛ-ιαστής
Αν όλοι οι αναγνώστες της Ε.Θ. δικαιούνται 15 λεπτά δημοσιότητας, οι περισσότεροι θα ήθελαν αυτά τα λεπτά να τα αφηγηθούν από ένα σημαντικό αλλά ευτράπελο συμβάν της ζωής τους.
Έτσι, λοιπόν, επικοινώνησε τελευταία με τη στήλη του ΣΧΟΛ-ιαστή, τακτικός αναγνώστης μας, έχοντας κάτι σχετικό, μια ιστοριούλα δηλαδή που διαδραματίστηκε το καλοκαίρι που μας πέρασε, σ’ ένα νησί που πήγε για διακοπές και θα το διηγηθούμε χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση εφαρμόζοντας τα άτυπο δικαίωμά του, για τα 15 λεπτά δημοσίευσης. Απολαύστε το! Το αφηγείται ο αναγνώστης μας:
“Είναι αξιοσημείωτη η πολιτιστική δραστηριότητα στα Ελληνικά νησιά, τουλάχιστον στα καλοκαίρια των διακοπών.
Είχα την ευκαιρία να το διαπιστώσω προσωπικά καθώς βρέθηκα φιλοξενούμενος σε όμορφο νησί μας για ολιγοήμερες διακοπές.
Μουσικές εκδηλώσεις, εκθέσεις, θεατρικά δρώμενα και διαλέξεις διέκοπταν ευχάριστα την καλοκαιρινή απραξία, συνδυάζοντάς την, με την αισθητική απόλαυση και την πνευματική εγρήγορση.
Παρ’ όλο που οι δραστηριότητες αυτές δεν αποτελούν φαινόμενο ασυνήθιστο στο νησί, εφέτος το καλοκαίρι είχαν ένα ιδιαίτερο χρώμα καθώς το ευρύτερο επιτελείο του δημάρχου του νησιού, αν καταλάβαμε καλά, (γιατί ξέχασα να πω, ότι στο εν λόγω νησί συναντήθηκα με τον συμπολίτη μου κύριο Θεόδωρο Κ., έμπορο που παραθέριζε και αυτός εκεί και παρακολουθήσαμε μαζί τα ευτράπελα διαδραματιζόμενα και που αυτός είχε την ευγενή πρόθεση να τα εκθέσει γραπτώς σε επιστολή για τη στήλη τα οποία παραθέτω στη συνέχεια χωρίς περικοπές), ότι αποφάσισε αυτό το δημοτικό επιτελείο να προβεί σε μια τολμηρή καινοτομία εμπλέκοντας το σύνολο του πληθυσμού, μόνιμο και εποχικό, σ’ ένα μεγάλο διαδραστικό φιάσκο, στο οποίο η πολιτιστική κληρονομιά εναρμονιζόταν με την ιστορική παράδοση και την ενεργό πολιτική.
Δηλαδή: Το κυνηγητό της κότας και των άλλων πουλερικών του νησιού.
Το περιγράφει και το εξηγεί ο παραπάνω αναγνώστης μου με το σκωπτικό της γραφής του σ’ όλο το κομμάτι του.
“Σίγουρα ξέθαψε αιφνιδιαστικά έναν νόμο, του δεν ξέρω πότε, ο δήμαρχος και οι περί αυτόν αποφασίζοντες, ότι τα οικόσιτα ζώα – με εξαίρεση τους σκύλους και τις γάτες – αφενός είναι επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία και αφετέρου δεν συνάδουν προς την τουριστική αποστολή του νησιού.
Αυτό ήταν: Κότες, κοκόρια, πουλερικά εν γένει, ίσως και τα πρόβατα και οι κατσίκες κι άλλα αμνοερίφια, βρέθηκαν παράνομα και τέθηκαν υπό διωγμό.
Μέλη των ταγμάτων εφόδων της Υγειονομικής Υπηρεσίας, δεν ξέρω ή μάλλον δεν πρόσεξα, αν έφεραν ως διακριτικά στο μανίκι της στολής τους, όχι βέβαια την σβάστικα αλλά πουλερικό σε τσιγκέλι με φουτουριστική ατάκα εξολόθρευσης και με ασυνήθιστη σπουδή, είχαν ήδη αποβιβαστεί στο νησί και ξεκίνησαν έρευνες για τον εντοπισμό των φανερών και των κρυφών ενδεχομένως κοτετσιών, ξεχνώντας προφανώς τα βουνά από σκουπίδια και άλλες υπευθυνότητες της υπηρεσίας τους που είχαν στις πόλεις τους.
Κάθε πράγμα στο καιρό του: τώρα είχαν σειρά οι κότες. Η επιχείρηση Ράμπο είχε σχεδιαστεί λεπτομερώς, με ακρίβεια και αποφασιστικότητα και θα είχε εξελιχθεί, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες που εξασφάλισε η υπηρεσία πληροφοριών, σε τρεις φάσεις: (τύφλα να ‘χει ο Τζέϊμς Μπόντ και η MIG της Ιντζέλισις Σέρβις όσο και η Χαβάη 5-0 του Στήβ Μαργκάρετ).
1ον έρευνα και εντοπισμός των κοτετσιών
2ον περικύκλωση και πολιορκία των αντιτουριστικών και ενδεχομένως επικίνδυνων αυτών εστιών, και
3ον τελική έφοδος και εξόντωση των υπόπτων.
Ταυτοχρόνως – και εδώ είναι η πλάκα – οι μάχιμες δυνάμεις των ΚΟΤΟδιωκτικών αρχών ασκούνταν καθημερινά, σε πλήρη εξάρτηση, (μπαλτάδες, τσεκούρια, χασαπομάχαιρα, λάσα, Budi draps, διαβολοπαγίδες και άλλα συναφή εξολοθρευτικά) ώστε να βρίσκονται ανά πάσα στιγμή ετοιμοπόλεμες για να αντιμετωπίσουν τυχόν αιφνιδιαστική έφοδο της πολιορκημένης κότας.
Μόλις γνωστοποιήθηκε και τέθηκε σε εφαρμογή η ΚΟΤΟκτόνος πολιτική, το νησί πήγε να βουλιάξει από τα γέλια, γιατί κανένας δεν ήθελε να πιστέψει στα αυτιά του.
Αλλά τότε άρχισε να διαφαίνεται και η πραγματική πρόθεση των εμπνευστών του σχεδίου, την οποία αποκάλυψα στην αρχή.
Η αγαθή πρωτοβουλία τους ήταν να εξασφαλίσουν επιπλέον διασκέδαση σε όλους τους κατοίκους, ντόπιους και τουρίστες, σε μια εποχή που χρειαζόμαστε το γέλιο.
Όπως το ξέρουμε όλοι, το γέλιο μακραίνει τη ζωή και δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν εξασφαλίσει την επιβίωσή τους από το γεγονός ότι το γελοίο δεν σκότωσε ποτέ κανέναν”.
Ο ΣΧΟΛ-ιαστής
