Ας αναθέσουμε σε Έλληνες και ξένους έμπειρους, την κατάστρωση ενός λεπτομερούς σχεδίου για την ανάκαμψη της χώρας – Τα παραδείγματα των πρωτοπόρων Νικολάου Κανελλόπουλου, Γιώργου Δράκου, Αδελφών Κατσάμπα κ.λπ, δείχνουν τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε
Ελπίδα ανάκαμψης της Ελληνικής οικονομίας θα υπάρξει μόνον όταν θα βρεθεί μία προσωπικότης πού θαρραλέα με τις πράξεις της θα δείξει ότι, «δεν ενδιαφέρεται να γίνουν Επιχειρήσεις για να προσφέρουν Θέσεις Εργασίας, άλλα για Μονάδες που θα παράγουν ανταγωνιστικά διεθνή προϊόντα και υπηρεσίες με ελάχιστο προσωπικό, μηχανοποιημένες και αυτοματοποιημένες, πού αυτές θα δώσουν την δυνατότητα να υπάρξουν και άλλες, και τότε θα απορροφηθεί το εργατικό δυναμικό της Χώρας πού βρίσκεται σε ανεργία».
Άλλως θα έπρεπε να κάμει επιχειρήσεις «εντάσεως εργασίας» με χειρώνακτες, όπως ο Μάο-Τσέ-Τούνγκ, πού έφτιαχνε υδροηλεκτρικά φράγματα χωμάτινα, με χώμα πού κουβαλούσαν οι εργάτες με ζεμπίλια για να απασχολήσει τα εκατομμύρια των Κινέζων.
Συνεχίζουμε να λέμε, μην κλείσει η Χαλυβουργική γιατί θα μείνουν 450 εργάτες χωρίς δουλειά, και όχι ότι θα πάψει να παράγει πλούτο με το σίδερο μπετόν πού δεν θα παράγει, και θα αναγκαστούμε να το αγοράζουμε απ’ έξω.
Ή θα πρέπει να καταστρέψουμε τις μπουλντόζες, τα γκρέϊντερ, τις αντλίες τσιμέντου, τις μεταφορικές ταινίες, και τους γερανούς των κοντέϊνερς για να υπάρξουν θέσεις εργασίας;
Πρώτο λοιπόν, Επιχειρήσεις «εντάσεως Κεφαλαίου».
Δεύτερον συνδυαστικές επιχειρήσεις. Όπως COSCO-Σιδηροδρόμοι-freight Villages-Logistics.
Ο πατέρας της Ελληνικής Βιομηχανίας, ο Νικόλαος Κανελλόπουλος ποιο σκεπτικό ακολούθησε για να μετατρέψει την Δραπετσώνα των απόκληρων φυγάδων σε Ρούρ της Ελλάδος;
Βασίστηκε στην ανάγκη να αναπτυχθεί η Αγροτική Παραγωγή.
Λοιπόν, έφτιαξε Λιπάσματα. Για να τα παραγάγει χρειαζόταν Θειικό Οξύ.
Εκμεταλλεύθηκε τον Σιδηροπυρίτη των Μεθάνων και της Έρμιόνης.
Έφτιαξε εργοστάσιο Φρύξης. Το οξύ έπρεπε κάπου να το φυλάττει και να το μεταφέρει με μεγάλες γυάλινες νταμιτζάνες.
Έφτιαξε Υαλουργείο, πού έφτιαχνε και τζάμια. Οι αγρότες ήσαν δύσπιστοι.
Ίδρυσε προς τούτο το «Ινστιτούτο Νικόλαος Κανελλόπουλος», και έστελνε γεωπόνους και έβαζαν σε μια γωνιά ενός χωραφιού λίπασμα, για να φανεί η διαφορά.
Για τις καμίνους, χρειαζόταν πυρότουβλα. Έφτιαξε εργοστάσιο Chamotte.
Οι έμποροι σωλήνων Π. Δράκος, Σβορώνοι, Στασινόπουλοι, πού πωλούσαν σωλήνες εισαγόμενους για το δίκτυο υδροδότησης της ΟΥΛΕΝ, και η ΘΕΡΜΙΔΑ πού έφτιαχνε σώματα καλοριφέρ, έφτιαξαν εργοστάσια σωλήνων ραφής με άσετυλίνη.
Φτιάχτηκε γι’ αυτήν εργοστάσιο ανθρακασβεστίου στον Γοργοπόταμο.
Ο επί σειράν ετών αργότερα επιτυχημένος Πρόεδρος τού ΣΕΒ, με κεφαλαίο Βιομήχανος, Γεώργιος Π. Δράκος, βλέποντας ότι γίνονταν 150.000 γάμοι κάθε χρόνο, και ότι οι «παγονιέρες» ήσαν εστίες μολύνσεως, οι στάμνες δεν πάγωναν αρκετά το νερό, ενώ τα τρόφιμα στο κρεμαστό «φανάρι» χάλαγαν γρήγορα, έφτιαξε το πρώτο ηλεκτρικό ψυγείο το 1953.
Ακολούθησε η παραγωγή 100.000 τον χρόνο, και στην συνέχεια κουζίνες, θερμοσίφωνες, σόμπες, πλυντήρια και μικροσυσκευές.
Αναπτύχθηκε η ΙΖΟΛΑ και έγιναν άλλα 5 εργοστάσια ηλεκτρικών λευκών ειδών.
Ανάλογα κινήθηκαν οι Κατσάμπας-Στράτος με 8 (!) εργοστάσια της Πειραϊκής-Πατραϊκής. «Ντύνει, στολίζει, νοικοκυρεύει». Σεντόνια, πουκάμισα, blue Jeans.
Τα τελευταία αντικατέστησαν το ντρίλι τού Ρετσίνα.
Μήπως μετά την δεύτερη ανταρσία του ΚΚΕ με την UNRRA και την EBASCO με το Σχέδιο Marshal δεν αξιοποιήθηκαν οι υδατοπτώσεις, και έγινε το πλήρως καθετοποιημένο εργοστάσιο της Pechiney πού κατεργαζόταν τους Βωξίτες, με τόσο μεγάλη προστιθεμένη Αξία.
Ή οι Γιαπωνέζοι στην Θεσσαλονίκη με το εργοστάσιο λευκοσιδήρου;
Δεν έγινε για τα κουτιά κονσερβών των Ροδάκινων και τού τοματοπολτού;
Όλων αυτών, υπήρξε και σύλληψη του Σχεδίου και Μελέτες βασισμένες σε στοιχειώδες Marketing.
Ας αφήσουμε λοιπόν τα εφαλτήρια για την Μέση Ανατολή, ή την εκβιομηχάνιση των Βαλκανίων, και ας αναθέσουμε σε Έλληνες μελετητές και ξένους έμπειρους την κατάστρωση ενός λεπτομερούς Σχεδίου Ανακάμψεως.
Και τότε θα βρεθούν τα Κεφάλαια να χρηματοδοτηθούν οι Επενδύσεις, και οι επενδυτές.
Είναι μεγάλη η πιθανότης να επιτύχει ο Τουρισμός, αν υπάρξει σοβαρή (όχι από ΜΚΟ) Μελέτη για υψηλών Υπηρεσιών 5 αστέρων, Ξενοδοχείων, Μαρίνες, Εστιατόρια και Καζίνα.
Η Αγροτική Παραγωγή μπορεί να συμβάλει σε μεγάλο ποσοστό στο ΑΕΠ, αν βιομηχανοποιηθεί και οργανωθεί σε μεγάλους κλήρους μορφής Α.Ε. και όχι σε μικρο-καλλιεργητές, διαθέτουσα μοναδικά πλεονεκτήματα την ηλιοφάνεια και το ήπιο κλίμα.
Ενώ για το μεγάλο, δύσκολο, άλλα σοβαρότερο κομμάτι, την Βιομηχανία (και Βιοτεχνία), δεν διαφαίνεται πρόταση πού μπορεί να ακολουθηθεί.
Μήπως να δούμε πώς πέτυχε η Νότιος Κορέα;
Και είμαστε ώριμοι να πειθαρχήσουμε;
Βασ. Διον. Αναστασίου
