Είναι, Έβρε, ο δρόμος σου μακρύς από εκεί που αρχίζεις,
από τη Μέστη, όταν κανείς έρχεται από τις Σάπες.
Και φτάνεις ως τα Δίκαια κι ως το Ορμένιο φτάνεις
κι είναι όλα τα χιλιόμετρα πάνω από διακόσια.
Η Μεσηβρία σε καλεί πρώτη, για να θαυμάσεις
τα αρχαία τα μνημεία της και την παλιά της δόξα
κι εκεί στα καταγάλανα νερά της να βουτήξεις.
Θα ξαποστάσεις έπειτα στο Φάρο από κάτω,
που ’ναι μνημείο σύμβολο και φέγγει όλη νύχτα
κει στην Αλεξανδρούπολη, πρωτεύουσά σου, ω Έβρε.
Μας χαιρετάει, σα φεύγουμε, η Δόμνα η Βισβύζη,
του Εικοσιένα η ξακουστή ηρωίδα από την Αίνο.
Να κι η παλιά Τραϊανούπολη μετά με τα λουτρά της
σε λίγο φαίνεται, όπου εκεί και σήμερα ο κόσμος
πάει για γιατρειά με τα νερά τα ιαματικά της.
Φέρες και Κοσμοσώτειρα στο δρόμο σε απαντέχουν,
να νιώσεις δέος ιερό στων Κομνηνών τη Βήρα.
Και στον υγροβιότοπο του Δέλτα, τον πανώριο,
φλαμίγκος και αγριόπαπιες κι αργυροπελεκάνους,
σταχτοτσικνιάδες θε να ιδείς, αλλά και σουσουράδες.
Κι εκεί στο δάσος της Δαδιάς, τον εθνικό δρυμό σου,
στον καταγάλανο ουρανό σαΐνια και ξεφτέρια
και βασιλαετοί πετούν, σχίζοντας τους αιθέρες.
Του Ορφέα σίγουρα εκεί οι μουσικές θα ηχούσαν
και τα αυτιά του βασιλιά στη Δοξιπάρα πέρα,
που βρέθηκε ο τύμβος του με τα χρυσά άρματά του,
τη μελωδία χάρηκαν των Ορφικών των Ύμνων.
Και στο Σουφλί σα φτάσουμε, του μεταξιού την πόλη,
μετάξια αραχνοΰφαντα στις τσάντες μας θα μπούνε.
Πλάι στον Έβρο ποταμό μετά πηγαίνει ο δρόμος
και την Τουρκία πιάνουμε, απλώνοντας το χέρι,
εκεί που η Θράκη απλώνονταν μέσα από τους αιώνες.
Μπροστά μας πια προβάλλουνε τα Δίδυμα τα Τείχη,
με το λαμπρό τους παρελθόν στου Βυζαντίου τα χρόνια,
που ’ναι το Διδυμότειχο. Απ’ τον Καλέ του επάνω
προβάλλει το παλιό τζαμί και οι παλιοί οι ναοί του.
Του Ορέστη έχει το όνομα η Νέα Ορεστιάδα,
που εκείνος εξαγνίστηκε στη συμβολή του Έβρου
με Τούντζα κι Άρδα κι έχτισε πόλη με το όνομά του.
Στην κεντρική πλατεία της ο Κύριλλος ο Έκτος
δεσπόζει ο εθνομάρτυρας, που δείχνει εμπρός, το μέλλον.
Στα Δίκαια και στο Ορμένιο τελειώνεις συ κι η Ελλάδα
κι αρχίζει η γειτονική χώρα, η Βουλγαρία,
μα η Θράκη εξαπλωνότανε ακόμα παραπέρα.
Είσαι, Έβρε, εσύ μοναδικός, στην άκρη της Ελλάδας,
που απ’ το νησί σου το όμορφο, στο Λούβρο πριν καν να μπεις,
τη Νίκη ως καλοσώρισμα βλέπεις της Σαμοθράκης.
Τα μέλη της ομάδας: Δημητριάδου Χριστίνα, Γ΄1, Καραστρατίδου Ειρήνη Α΄2, Μήλια Παρασκευή, Γ΄1, Πατλάκα Ελπίδα Γ΄2, Χατζοπούλου Γιασεμίνα Β΄3, Χατζηπέτρου Στέλλα Β΄4
Υπεύθυνος: Μανίκας Θωμάς, φιλόλογος
