Μες το βούρκο
Μες τη λάσπη βουτηγμένη,
Και με χρέη ως το
- Advertisement -
Λαιμό πνιγμένη.
Πως την κατάντησαν την καημένη!
Την μια την δόση αφήνει,
Την άλλη δόση παίρνει,
Μα το χρέος δεν τελειώνει,
Το ίδιο πάντα μένει.
Την σηκώνει την βουτάει,
Σαν ακυβέρνητο καράβι,
Που το κύμα μιά απο δώ,
Μιά άπο κει το πάει
Και στα βράχια με μανία,
Σαν χταπόδι το χτυπάει.
Μα έχει γερο σκαρί
Και το πλήρωμα είναι,
Σκληρό καρύδι,
Στις κακουχίες δεν λυγίζει,
Ούτε λέξη δεν ψελλίζει,
Τα βάρη όλα τα σηκώνει
Και τις εντολές μ’αυτοθυσία,
Μ’αυταπάρνηση κατά
Γράμμα εκτελεί,
Το καράβι να σωθεί.
Την σημαία με τα στιβαρά
Χέρια ψηλά κρατεί.
Όμως η υπομονή,
Η αυτοθυσία, η αυταπάρνηση,
Πόσους χρόνους θα κρατήσει;
Ας το έχουνε υπ’οψιν,
Οι εδώ κυβερνώντες,
Και εις την Ευρώπην.
Αλεξανδρούπολη
