Στέλιος Ντουρανίδης

Πολυφαγάδες πάντοτε έχουν την χαρά τους όταν θα δούνε φαγητό να στρώνεται μπροστά τους. Αμέσως προετοιμάζονται να δώσουν τη μάχη, το φαγητό το νόστιμο να ρίξουν στο στομάχι. Όλοι κοιτάζουν πονηρά το πιο μεγάλο πιάτο, να τους το βάλουνε μπροστά και να τους πούνε «φάτο». Μόλις το αρπάξουν με χαρά κανέναν δεν...

Γιάννη, έφυγες απ’ τη ζωή στα ενενήντα σου χρόνια πέρασες δύσκολες στιγμές σε τούτον τον αιώνα. Ορφάνεψες από μικρός στα παιδικά σου χρόνια και πέρασες μες στη ζωή χωρίς καμιά συμπόνοια. Έχασες τη μάνα σου στη μικρή σου ηλικία και γνώρισες μες στη ζωή μεγάλη δυσκολία. Έζησες στην Κατοχή με πάρα πολλές...

Κρίμα στους αεροπόρους μας κρίμα στους γονείς τους, που χάσανε τα σπλάχνα τους και μαύρισε η ζωή τους. Χάθηκαν στα ξαφνικά τα δυο τα παλικάρια ήταν άντρες με καρδιά σα να ‘τανε λιοντάρια. Ήταν μια μέρα θλιβερή καταραμένη ημέρα που χάθηκαν τα σπλάχνα τους τα δυο τους μια παρέα. Ποτέ δεν...

Κρίμα, μεγάλο κρίμα στην ταπεινή Ελλάδα, που την φορτώνουμε συχνά προβλήματα μεγάλα. Δεν βλέπουμε ποτέ τα σύννεφα τα μαύρα; Που είναι στα κεφάλια μας όλο φωτιά και λάβα; Πρέπει κάποτε οι πολιτικοί να το ξέρουν και να καταλάβουν με την φαγωμάρα την τρανή κακό μεγάλο κάνουν. Πραγματικά ανησυχώ για την γλυκιά Ελλάδα, που...

Έφυγε απ’ τη ζωή ο Δοϊτσίδης ο τραγουδιστής πάντα στα τραγούδια ήτανε πρωταθλητής. Ήταν το καμάρι μας, του Έβρου το καμάρι ο Χάρος δεν εδίστασε κοντά του να τον πάρει. Χρόνια και χρόνια τραγουδιστής με τις κόρες του μαζί σαν τα όμορφα πουλιά μας χάριζαν ζωή. Στο πάλκο με τις κόρες...

Πού πήγες νιότη κι έφυγες στα μακρινά τα ξένα; Και έστειλες τα γηρατειά να ‘ρθουνε και σε μένα; Ρυτίδες πολλές στο πρόσωπο και σε όλο το κορμί μου και εμπειρίες πάρα πολλές έχω στη ζωή μου. Τα ενενήντα τρία γέμισα δεν ξέρω πού θα φτάσω και τη ζωή την...

Με μεγάλη μου χαρά και με πολλή αγάπη πηγαίνω σε όλα τα παιδιά από άκρη ως άκρη. Όμορφα νιώθω πάντοτε που βρίσκομαι κοντά τους διότι πάντα τρέφουνε αγάπη στην καρδιά τους. Απ’ την Καισάρεια έρχομαι από κάποια άλλη χώρα πηγαίνω σε όλα τα παιδιά πολύ ωραία δώρα. Διότι όλα τα παιδιά τα...

Προχθές μια μέρα γνώρισα ένα γεροντάκι, που στάζανε τα χείλη του το πιο πικρό φαρμάκι. Τα δάκρυά του τρέχανε απ’ τα θλιβερά του μάτια, που ράγιζε η καρδούλα του και γίνονταν κομμάτια. Διότι φύγανε στην ξενιτιά όλα τα παιδιά του και μείνανε στη μοναξιά μαζί με τη γριά του. Γι’ αυτό...

Αλέξανδρε έφυγες νωρίς, νωρίς απ’ τη ζωή σου, νωρίς απ’ τη γυναίκα σου και απ’ τους λατρευτούς γονείς σου. Νωρίς και την γυναίκα σου την έντυσες στα μαύρα, την άφησες στη μοναξιά και στη μεγάλη λάβα. Νωρίς και τα παιδάκια σου γνώρισαν ορφάνια χάσαν τον πατέρα τους και τα τρυφερά...

Δύο νέοι πλέον ένωσαν την όμορφη ζωή τους και δώσανε τον λόγο τους που βγήκε από την ψυχή τους. Μπροστά, ενώπιον παπά, κουμπάρα και κουμπάρο, τα πρόσωπά τους λάμπανε και φέγγαν σαν τον φάρο. Στη νύφη πια και στον γαμπρό θα επικρατεί φεμινισμός και θα ‘ναι πάντα υπάκουος στη νύφη...