
Το Διογένη το σοφό, κάποτε τον ρωτήσανε,
και εύλογη απάντηση, όλοι τους απαιτήσανε.
-«Πώς πρέπει να συμπεριφέρονται, οι γονείς και τα παιδιά;»
Κι εκείνος τους απάντησε, με το χέρι στην καρδιά.
-«Να μην περιμένει ο ένας απ’ τους δυο, ο άλλος τι θα ζητήσει,
αλλά, να προσφέρει πρόθυμα, η παράκληση πριν αρχίσει»!
Πόσο σοφά και έξυπνα, τα λόγια του Διογένη!
Αλλά, τούτο μπορεί, στις μέρες μας να γένει;
Και αν το επεκτείναμε, στις συναναστροφές,
των «μεγάλων» του σήμερα, θα υπάρξουνε, ίδιες συμπεριφορές;
Μπορούν όλοι οι έχοντες, και κατέχοντες πολλά,
να δώσουνε απλόχερα, στους φτωχούς κάποια καλά;
Να δώσουν απ’ τα «έχει» τους, σε αυτούς που υποφέρουν,
Ό,τι μπορούν, κι ανυστερόβουλα, με αγάπη να προσφέρουν.
Αυτό σημαίνει ανθρωπιά κι αληθινή βοήθεια.
Τα άλλα, εκ του περισσού, και βολική … συνήθεια.
Αθ. Παπατριανταφύλλου