Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ»
Οι ριζοσπαστικές μουσουλμανικές συμμορίες που τρέφουν μίσος για τον δυτικό πολιτισμό και πιστεύουν ότι το Ισλάμ είναι η απάντηση για όλα, διατηρούν ένα ενστικτώδες και βίαιο αντισημιτικό και αντιδυτικό μίσος. Το πογκρόμ που διαπράχθηκε από Άραβες και Τούρκους μουσουλμάνους, εναντίον Ισραηλινών και Εβραίων, στους δρόμους του Άμστερνταμ αποτελεί κλασικό παράδειγμα.
Οι τοπικές αρχές προσποιήθηκαν ότι έκαναν προσπάθεια να περιορίσουν το πογκρόμ που διέπραξαν οι μουσουλμάνοι, αλλά δεν εμπόδισαν τον ξυλοδαρμό δεκάδων Ισραηλινών και Εβραίων. Τα γεγονότα αυτά, ξύπνησαν μνήμες των εγκλημάτων που διέπραξαν τα SS της ναζιστικής Γερμανίας και το πογκρόμ της Νύχτας των Κρυστάλλων του 1938. Οι επιθέσεις εναντίον των Εβραίων, του Ισραήλ και του ευρωπαϊκού – δυτικού πολιτισμού, είναι πλέον ευρέως εμφανείς και σε άλλες μεγάλες πόλεις της δυτικής Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένου του Βερολίνου, των Βρυξελλών, του Λονδίνου, της Μαδρίτης και του Παρισιού.
Σε σχόλιο του για τα γεγονότα αυτά, ο βασιλιάς της Ολλανδίας, Γουλιέλμος-Αλέξανδρος, απευθυνόμενος στον πρόεδρο του Ισραήλ Ισαάκ Χέρτσογκ, σημείωσε, «Απογοητεύσαμε την εβραϊκή κοινότητα της Ολλανδίας κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου και αποτύχαμε ξανά». Ο Γκέρτ Βίλντερς, ηγέτης του μεγαλύτερου κόμματος στο ολλανδικό κοινοβούλιο, κατηγόρησε τους Μαροκινούς μουσουλμάνους για την επίθεση στους ισραηλινούς οπαδούς της Μακάμπι, και σημείωσε ότι οι μουσουλμάνοι δεν κρύβουν το γεγονός ότι θέλουν να καταστρέψουν τους Εβραίους και συνέστησε την απέλαση όσων ανθρώπων καταδικάστηκαν για συμμετοχή στο πογκρόμ εάν έχουν διπλή υπηκοότητα.
Μουσουλμάνοι μετανάστες έφτασαν στα βιομηχανικά κράτη της Δυτικής Ευρώπης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλοί από τις χώρες που ήταν οι πρώην αποικιακές κτήσεις τους. Έτσι, Αλγερινοί, Μαροκινοί και Τυνήσιοι μουσουλμάνοι αποβιβάστηκαν στη Γαλλία και στο Βέλγιο. Τούρκοι μουσουλμάνοι, προσωρινοί εργάτες, μεταφέρθηκαν στη Γερμανία και δεν έφυγαν ποτέ. Οι Κάτω Χώρες έγιναν το σπίτι των Ινδονήσιων μουσουλμάνων. Μουσουλμάνοι της Νότιας Ασίας από το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές εγκαταστάθηκαν στη Βρετανία. Πολλοί από αυτούς τους πρώτους μουσουλμάνους εποίκους αναζητούσαν μια ήσυχη ζωή, οικονομική βελτίωση και ελευθερία.
Η αναβίωση της ισλαμικής αίσθησης εξουσίας, με τη Σαουδική Αραβία να συσσωρεύει αδιανόητο πετρελαϊκό πλούτο και δύναμη στη δεκαετία του 1970, δημιούργησε μια αρχική αναταραχή, ακολουθούμενη από την ισλαμική (σιιτική) επανάσταση του 1979 στο Ιράν και την περιφρόνηση του δυτικού κόσμου και του πολιτισμού του. Το χάος στο Ιράκ και ο ατελείωτος τρόμος στον απόηχο του πολέμου της κυβέρνησης Μπούς το 2003, που ανέτρεψε τον Σαντάμ Χουσεΐν, εξάλειψε την κοσμική σουνιτική-μουσουλμανική κυριαρχία στο Ιράκ και οδήγησε στην υπεροχή των σιιτών μουσουλμάνων και στον ασφυκτικό έλεγχο του Ιράν στο Ιράκ.
Στη συνέχεια ήρθε ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία μια δεκαετία αργότερα, ο οποίος δημιούργησε εκατομμύρια πρόσφυγες. Οι γεμάτες ενοχές ευρωπαϊκές και πρώην αποικιακές δυνάμεις άνοιξαν τις πόρτες τους σε ορδές μουσουλμάνων από το Ιράκ, τη Συρία και το Αφγανιστάν. Η άστοχη ενοχή, της Άνγκελα Μέρκελ, για το Ολοκαύτωμα και η εγκληματική πολιτική της, προσκάλεσε πάνω από ένα εκατομμύριο Σύριους και Ιρακινούς Άραβες και Αφγανούς μουσουλμάνους στη Γερμανία. Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν ανατραφεί για να μισούν τους Εβραίους και το Ισραήλ και τη Δύση.
Ειδικά για τους νεοαφιχθέντες, η δυτική πρακτική του διαχωρισμού εκκλησίας και κράτους είναι άγνωστη και απαράδεκτη. Το Ισλάμ είναι η κρατική θρησκεία στα περισσότερα αραβικά κράτη και, ιδιαίτερα, στο Ιράν. Η πλειοψηφία των πρόσφατων μουσουλμάνων μεταναστών εκφράζουν λιγότερη προσκόλληση στις χώρες υποδοχής της Δυτικής Ευρώπης και μεγαλύτερη πίστη και προσκόλληση στη χώρα καταγωγής τους.
Η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται από το γεγονός ότι οι χώρες υποδοχής δεν προωθούν την αφομοίωση στον πολιτισμό. Οι μουσουλμάνοι έχουν ξεχωριστές κοινότητες, ξεχωριστά σχολεία και ξεχωριστούς κανόνες δικαίου.
Η Ευρώπη έχει πλέον, «μουσουλμανικό πρόβλημα». Οι σημερινοί μουσουλμάνοι μετανάστες διαπράττουν ένα μεγάλο ποσοστό των βίαιων εγκλημάτων.
Η αείμνηστη Ιταλίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας, Οριάνα Φαλάτσι, νωρίς στην καριέρα της, υπερασπίστηκε τους Παλαιστίνιους και τους Μουσουλμάνους. Αργότερα όμως είχε πει, «Οι μουσουλμάνοι αρνούνται τον πολιτισμό μας και προσπαθούν να μας επιβάλουν τον πολιτισμό τους. Το απορρίπτω και αυτό δεν είναι μόνο το καθήκον μου απέναντι στον πολιτισμό μου, αλλά και προς τις αξίες μου, τις αρχές μου, τον πολιτισμό μου».
Στην Ευρώπη σήμερα, οι ισλαμιστές και η ριζοσπαστική αριστερά έχουν συμμαχήσει στη συμμαχία Πράσινου-Κόκκινου με μια κοινή αντισημιτική και αντιδυτική ατζέντα, υπό το πρόσχημα του αντι-ισραηλισμού. Οι φωνές τους στους δρόμους του Άμστερνταμ, του Βερολίνου, των Βρυξελλών, του Λονδίνου και του Παρισιού έχουν εκφοβίσει τις κυβερνήσεις, οι οποίες κάνουν ελάχιστα για να σταματήσουν το μίσος που εκδηλώνεται και τη βία που συνοδεύει τέτοια γεγονότα, όπως αποδείχθηκε στα γεγονότα στο Άμστερνταμ.
Με τον μουσουλμανικό πληθυσμό στην Ευρώπη να διογκώνεται σε διψήφια ποσοστά και τα στάσιμα ποσοστά γεννήσεων των γηγενών Ευρωπαίων, είναι μόνο θέμα μιας γενιάς ή δύο, πριν το ριζοσπαστικό Ισλάμ γίνει πραγματικά κυρίαρχο στην Ευρώπη.
Ο εκλεγμένος Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, τηρώντας τη δέσμευσή του να απελάσει παράνομους και εγκληματίες αλλοδαπούς από την Αμερική, θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα για το πώς η Ευρώπη μπορεί να σώσει τον πολιτισμό της. Είναι καιρός οι ευρωπαϊκές ελίτ να εξετάσουν το ενδεχόμενο να ενεργήσουν επιθετικά, με στόχο την επιβίωση του ευρωπαϊκού – δυτικού πολιτισμού.
*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
