Διάλεξε την Αμερική, την πιο δυνατή χώρα,
για να της δείξει, ποιος μπορεί και τι, να κάνει τώρα.
Είναι ο τυφώνας. Ένα φυσικό φαινόμενο, που πλήττει,
όταν και όπου θέλει αυτό, τη γη μας, τον πλανήτη.
Και πράγματι οι άνθρωποι, φεύγουν αλαφιασμένοι,
κι αναζητούν τόπο ασφαλή, να σωθούν οι … καημένοι.
Ένα ερώτημα βασικό, μπαίνει σ’ αυτά επειγόντως.
Πιστεύει ακόμη ο άνθρωπος, πως είναι μέγας όντως;
Πιστεύει, πως έχει τη δύναμη, να ανταπεξέλθει σε όλα;
Και, πως μπορεί τον κάθε κίνδυνο, να αποτρέψει με … φόλα;
Μπορεί με τα εφόδια, που έχει στην κατοχή του,
να αποτρέψει ό,τι κακόβουλο, στοχεύει τη βολή του;
Νομίζει, πως με τα «ατομικά», τα τανκς και τους πυραύλους,
θα αποτρέψει την ορμή, την πορεία, τους διαύλους…
Σε κάθε τυφώνα που ξεσπά, σε κάθε οργή της φύσης,
και θα μπορέσει μόνος αυτός, να γίνει σωτήρας της κτίσης;
Αλίμονο, γιατί αυτό, είναι μια ουτοπία.
Αφού, στη φύση απέναντι ο άνθρωπος, νιώθει μια αδυναμία.
Είναι μικρός και δεν μπορεί, να αντισταθεί στη φύση.
Κι ό,τι κι αν κάνει, σίγουρα εκείνη θα νικήσει.
Γι αυτό, πάντα οι άνθρωποι, μόνον καλό να κάνουν.
Αφού, έτσι κι αλλιώς είναι σίγουρο, για άλλα δεν θα προκάνουν!
Αθ. Παπατριανταφύλλου
