Όταν οι Έλληνες αντιστασιακοί αντάρτες σκότωσαν σε ενέδρα, τους δυο νεαρούς στρατιώτες
και δύο τους αιχμαλώτισαν περνώντας με την άμαξά τους και δύο πανέμορφα μεγάλου μεγέθους άλογά τους, αφού στις 19-07-1944 προερχόμενοι από το Φυλακτό Λύρα και στη Σιόσια – καινούριας οδού πού κατασκεύασαν οι Γερμανοί με Έλληνες μεταφορείς χώμα και πέτρες ανά περιοχή χωριού με πληρωμή βέβαια.
Στη θέση Καράτσιαλι-Λύρας Λαγυνών κοινοτικά σύνορα, εκεί σκοτώσαν, αλλά κι ένα άλογο.
Όταν πια άφησαν τα άλογα, το ένα νεκρό, πήγαν οι χωριανοί μας με μαχαίρια και έγδερναν το χοντρό δέρμα του νεκρού αλόγου.
Ήταν η δεύτερη ημέρα του γεγονότος, και καταφθάνουν οι Γερμανοί, βλέπουν την όλη κατάσταση, των δύο νεκρών στρατιωτών, αλλά και του αλόγου και κυνήγησαν τους Λυριώτες κατοίκους, ο δε Γιάννης Φραντζάκης έβγαλε από το χέρι του νεκρού στρατιώτη το ρολόγι του και το πήρε, μας λέγει ο κ. Κώστας Αλεξάκης.
Το ζωντανό το άλογο το μετέφεραν στο χωριό μας και το παρέδωσαν στον τότε πάρεδρο της Λύρας κ. Γιάννη Αρβανιτάκη για να το φροντίζει.
Και μετά την φυγή των Γερμανών, περίπου στις 3 Σεπτέμβρη, περνώντας από την Λύρα καίγανε τα βουνά με πεύκα, βελανιδιές, γάβρα, κλπ.
Επίσης, συναντούν δεμένο γαϊδούρι να βόσκει, από την μανία τους το σκοτώνουν. Το ίδιο κάνουν και στα σπίτια κατοίκων της Λύρας, κάψανε πολλά. ,
Όταν φύγαν οι Γερμανοί στρατιώτες, μας λέγει ο Καταστηματάρχης κ. Ευγενίου Χρήστος, αρκετοί ζήτησαν ανθρώπινο Διεθνές άσυλο.
Εκείνους τους στρατιώτες, τους μετέφεραν στη Λύρα, και έγιναν εργάτες για την κατασκευή των κατεστραμμένων σπιτιών από τους ίδιους τους κατακτητές.
Όταν ίσιαξαν τα πράγματα, οι αντιστασιακοί αυτούς τους αιχμαλώτους να τους προωθήσουν προς τη Βουλγαρία και να επιστρέφουν στις οικογένειές τους στη Γερμανία, σε σύνολο περίπου είκοσι ανδρών.
Έχω παράδειγμα μαρτυρία από Φυλακτιώτη εργάτη σε εργοστάσιο Πασχάλη Κλωναράκη που κατά σύμπτωση να εργάζεται σε χυτήρια Αλουμινίου στην πόλη του Καναδά και να έχει προϊστάμενο έναν από τους αιχμαλώτους τον αξιωματικό Χάντς Λέδερερ το Βάλτερ.
Άλλος μάρτυρας από την Κορνοφωλιά Σουφλίου, ο κ. Χαράλαμπος Ττσακαλντίμης, μας εξιστορεί
(ο παραπάνω είναι γεν. το 1910, σήμερα 98 ετών είναι ψαράς και κυνηγός – ο πατέρας του έζησε 104 χρόνια, ο Νικόλας).
Όταν φεύγαν οι στρατιώτες Γερμανοί, μία ημέρα στην Κορνοφωλιά, εγώ είχα όπλο και βλέπω σε μένα να έρχεται ένας στρατιώτης Γερμανός με σηκωμένα τα χέρια, παραδόθηκε τον Σεπτέμβρη αρχές το 1944.
Μετά τον πήραν οι χωριανοί μας, π.χ. ο Παράσχος Αλέκος και θέλαν να τον σκοτώσουν και τους λέγει γιατί να τον σκοτώσετε.
Τους αιχμαλώτους τους είχαμε περιορισμένους στο Κτίριο το Κοινοτικό, όπου τους ταΐζαμε τους ποτίζαμε, και ήρθε ο καιρός τους στείλαν στην πατρίδα τους…
Μάρτυρες επεισοδίων
Θεοφάνης Καραολάνης, Κώστας Αλεξάκης, Χρήστος Ευγενίου, Χαράλαμπος Τσακαλντίμης
Βασίλειος Μιχαηλίδης
19 Οκτώβρη 2008
Κυριακή μεσημέρι στην Λύρα