Αυτό ανέφερε στο ΘΡΑΚΗ ΝΕΤ, ο Ιατροδικαστής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Αλεξ/πολης, Παύλος Παυλίδης
Σε μια ιδιαίτερη συνέντευξη προχώρησε ο ιατροδικαστής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης, Παύλος Παυλίδης, ως καλεσμένος στην εκπομπή του ΘΡΑΚΗ ΝΕΤ, «Επισημάνσεις» με την Μαρίνα Κονδύλη και τον Δημοσθένη Δούκα.
Ο κ. Παυλίδης, με μεγάλη εμπειρία στο επάγγελμα, καθώς εργάζεται ως ιατροδικαστής για 24 χρόνια, εξιστόρησε ενδιαφέρουσες ιστορίες από μια ομολογουμένως δύσκολη και ζόρικη δουλειά.
Η καθημερινότητα του καθηγητή-ιατροδικαστή Παύλου Παυλίδη είναι συνυφασμένη με τον θάνατο. Εξαιτίας της τοποθεσίας της εργασίας του (στην Αλεξανδρούπολη), είναι υπεύθυνος για την ταυτοποίηση νεκρών αγνώστων στοιχείων, που βρίσκονται συχνά στα χερσαία σύνορα της Ελλάδος, δηλαδή στο νομό Έβρου.
Ο κ. Παυλίδης αναφέρθηκε στην δυσκολία της ερευνητικής διαδικασίας των πτωμάτων που χάνονται στα νερά του Έβρου, καθώς οι ιδιαιτερότητες του ποταμού δυσχεραίνουν την αναγνώριση και την ταυτοποίηση των νεκρών.
Όπως σημείωσε ο ιατροδικαστής του Π.Γ.Ν.Α., περισσότεροι από 675 πρόσφυγες έχουν βρεθεί νεκροί στην ελληνική πλευρά του Έβρου (από το 2000 μέχρι και σήμερα).
Ειδικότερα, ο κ. Παυλίδης, σημείωσε:
«Ο ποταμός του Έβρου έχει αρκετές ιδιαιτερότητες. Ο βυθός του ποταμού είναι λασπώδης και περιέχει πολλά κλαδιά. Οι πρόσφυγες δεν κουβαλούν μαζί τους βαλίτσες, καθώς δεν χωράνε όλα στην βάρκα.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να φορούν πολλά στρώματα ρούχων στο σώμα τους. Όταν λοιπόν, για παράδειγμα 10 προσφυγές διασχίζουν το ποτάμι το βράδυ με μια βάρκα που χωράει 3 άτομα και ανατραπεί καταλαβαίνετε ότι ο φόβος του αγνώστου, η υφή του ποταμού που τραβάει τον νεκρό μέσα σαν βαρίδι σε συνδυασμό με τα ρούχα που όταν ποτιστούν γίνονται πολύ βαρύτερα, τότε ο πνιγμός είναι βέβαιος.
Το λασπώδες του ποταμού και το γλυκό νερό, κρατά τα πτώματα για πολύ καιρό κάτω στον βυθό.
Δεν τα βγάζει στην επιφάνεια, με συνέπεια όταν βρεθούν τα πτώματα και ανασυρθούν από το ποτάμι, ή θα είναι καταφαγωμένα από τα ψάρια ή θα είναι σε πολύ προχωρημένη κατάσταση σήψης.
Η ταυτοποίηση των νεκρών γίνεται παρά πολύ δύσκολη ως αδύνατη. Εμείς χρησιμοποιούμε ένα Παγκόσμιο Πρωτόκολλο.
Δίνουμε μεγάλη σημασία στα ανθεκτικά προσωπικά αντικείμενα του νεκρού. Όταν μια σωρός είναι 5 μήνες μέσα στο νερό, δεν θα βρούμε κάτι από ρούχα, αλλά θα δούμε μεταλλικά στοιχεία επάνω στο νεκρό.
Ίσως, κάποιο δαχτυλίδι, μια αλυσίδα ή ένα ρολόι. Συνήθως οι άνθρωποι που προέρχονται από Πακιστάν και Αφγανιστάν έχουν δαχτυλίδια, με αποτέλεσμα το συγγενικό πρόσωπο να αναγνωρίζει τα προσωπικά αντικείμενα του νεκρού του ανθρώπου και έτσι να προχωράμε σε δείγματα DNA και μετά στην αναγνώριση».
Αναγκαίο να εκτίθενται κάπου τα αντικείμενα των νεκρών
Δυστυχώς, δεν έχει βρεθεί κάποιος χώρος έκθεσης στο Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης για τα προσωπικά αντικείμενα των νεκρών, πράγμα που αναγκάζει τον κ. Παυλίδη να περάσει μια χρονοβόρα διαδικασία.
Ανάμεσα σε περίπου 200-300 αντικείμενα, ο συγγενής του νεκρού τα βλέπει ένα-ένα, καθώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος προς το παρόν.
Σχετικά με το θέμα έκθεσης των προσωπικών αντικειμένων των νεκρών, που έχουν βρεθεί στον Έβρο, αλλά δεν έχουν ταυτοποιηθεί, ο κ. Παυλίδης ανέφερε:
«Έχω συλλέξει περίπου τρεις κούτες με 200-300 αντικείμενα. Δεν έχω βρει κάποιο χώρο έκθεσης, όποτε αναγκάζομαι να βγάζω τα πράγματα ένα-ένα και να τα δείχνω στους συγγενείς. Κάποια στιγμή -αν και είναι λίγο μακάβριο- θα ήθελα να γίνει μια έκθεση προσωπικών αντικειμένων των νεκρών ανθρώπων αυτών. Με αυτόν τον τρόπο, δείχνουμε και το ελάχιστον δείγμα σεβασμού στους ανθρώπους αυτούς. Εγώ δυστυχώς δεν έχω την δύναμη να το υλοποιήσω».
Μακάρι λοιπόν, το αίτημα αυτό του κ. Παυλίδη να εισακουστεί και για να διευκολυνθεί ο ίδιος στη δουλειά του, αλλά και για δοθεί ο ελάχιστος φόρος τιμής στους νεκρούς αυτούς, που ποτέ κανένας δεν αναγνώρισε…
Αλέξανδρος Κεσανλής
