Πάει καιρός αλογάριαστος που κάποιοι βροντοφωνάζουν,
πως ήρθε η κλιματική αλλαγή, και πως όλα αλλάζουν.
Κι όμως, πολλοί την αψηφούν και δεν πολυπιστεύουν,
πως, και όλα τα γήινα αγαθά, όλο και …λιγοστεύουν.
Και, αν για πολύ συνεχιστεί, αυτή η αδιαφορία,
ένα είναι το μόνο σίγουρο. Παύει κάθε ευφορία.
Και δεν είναι περίεργο, πως δεν την βλέπουν όλοι,
την ολοφάνερη αλλαγή, γνωστικοί και χαχόλοι.
Γιατί, είναι διαφορετικά, πολλών τα ενδιαφέροντα,
που δίνουν προτεραιότητα, στα δικά τους συμφέροντα.
Είναι γνωστό και φυσικό, να θέλει ο καθείς,
σε ό,τι τον απασχολεί, να είναι ο ευνοηθείς.
Οι γεωργοί θέλουν βροχή, να γίνουν τα σπαρτά τους.
Μα άλλοι λιακάδα καλοκαιρινή για τα υπάρχοντά τους.
Άραγε, τι προτεραιότητα δίνει ο Δημιουργός;
Ποιος πρέπει να ωφεληθεί, ο άλλος ή ο γεωργός;
Αυτό το ψευτοδίλημμα, δεν το ‘χει ο Θεός.
Γιατί είναι δίκαιος, αμερόληπτος και καθ’ όλα σωστός!
Στους πάντες δίνει το σωστό και ό,τι τους ανήκει.
Και στους ανθρώπους γενικά, αλλά και στο …σκουλήκι.
Όμως αυτοί πρέπει να ζουν και να φροντίζουν πάντα,
για τους ομοίους, τα φυτά, αλλά και για ζώα τα «Πάντα».
Ο άνθρωπος πρέπει να αγρυπνά, για ζώα και φυτά,
να ζουν, να αναπτύσσονται, ακώλυτα όλα αυτά.
Γιατί, αν κάποια απ’ αυτά, φύγουνε απ’ τη φύση,
κανένα υποκατάστατο, τη ζωή δεν θα γεμίσει.
Γι αυτό, τη Γη μας σαν τα μάτια μας, όλοι ας την κοιτάμε.
Για να ‘χουμε συνέχεια, σε ό,τι αγαπάμε.
Ας πούμε όχι στον πόλεμο, και στις καταστροφές,
που έρχονται εξ αιτίας του, σε χώρες και ζωές.
Κι άλλες δραστηριότητες, που φέρνουν αλλαγές,
ας τις εγκαταλείψουμε, γιατί είναι οδυνηρές.
Ας πάψουν πια οι εγκάθετοι, να βάζουν πυρκαγιές,
στη φύση, στα δάση κι όπου δει, για κάποιες αμοιβές!
Γιατί, ήρθε η κλιματική αλλαγή, με πάμπολλα δεινά.
Κι αν έτσι θα συνεχιστεί. Πάμε στο …πουθενά.!
Αθ. Παπατριανταφύλλου
