Κάποτε, είπε ένας σοφός, και δεν το πήρε πίσω.
Δώστε, τέσσερα χρόνια της ζωής, τον κόσμο να γυρίσω.
Και αυτό επειδή ο άνθρωπος, στα πρώτα του τα χρόνια
Μαθαίνει κι ενστερνίζεται, μέχρι να ‘ρθουν τα … χιόνια,
Ναι, μόνο τέσσερα, απ’ τα χρόνια του ανθρώπου,
Αλλά, τα πρώτα της ζωής, για αλλαγή του τρόπου.
Του τρόπου, που λογίζεται και πράττει κάθε ον.
Τότε, που αντιλαμβάνεται, και νοιώθει τον κόσμο αυτόν.
Τότε, τα πρώτα βήματα, που κάνει στη ζωή του
και δοκιμάζει επιρροές, των άλλων στη δική του.
Και ό,τι του κάνουν οι γύρω του, αυτό κάνει και εκείνο,
σαν νέος ή υπερήλικας με τρόπο πολύ φίνο.
Αν τα πρώτα μαθήματα ήτανε θετικά,
Θα έχει παρόμοιο φέρσιμο στα περιστατικά.
Σε περιστατικά ολόιδια, που γνώρισε, στο χρόνο διδαχής,
Κι όλοι του λέγανε πάντοτε, πως είναι θέμα αρχής.
Ό,τι στο υποσυνείδητο, έχει καταγραφεί,
αυτό, στα σίγουρα, και γρήγορα, στο κόσμο θα φανεί.
Αν λοιπόν, ένας άνθρωπος καλούς και άξιους έχει,
οδηγητές, στα πρώτα χρόνια της ζωής, τότε και θα αντέχει.
θα κάνει πάντα το καλό, όπως του έχουν μάθει,
και άλλα, σενάρια κακά, ποτέ του δεν θα πλάθει.
Αν όμως, είχε για οδηγούς, στα πρώτα του τα χρόνια,
κακούς, αυτοί και θα τον οδηγούν, πάντα στην καταφρόνια.
Άραγε, σωστά είπε ο σοφός, ότι θα αλλάξει ο κόσμος,
και η τσουκνίδα η πικρή, δεν θα γίνει σαν … δυόσμος;
Με τέσσερα χρόνια μάθημα, στην αρχή της ζωής
Δεν θα ‘χει κάποιο πάθημα και θα ‘ναι ευτυχής;
Αθ. Παπατριανταφύλλου
Κομοτηνή
