Ο υπεύθυνος του Πεζοπορικού Τμήματος του «Δρομέα Θράκης», αλλά και Σύμβουλος-Μέλος της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης Ν. Έβρου, Δημήτρης Κωστόπουλος, απαντά στις ερωτήσεις της Μαρίνας Κονδύλη
- Πώς και προέκυψε η ενασχόλησή σας με τις πεζοπορίες; Πόσα χρόνια βρίσκεστε κοντά στη φύση, με αυτόν τον τρόπο; Περιγράψτε μας την ιστορία σας.
Η ενασχόλησή μου με τις πεζοπορίες ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, λόγω και της καταγωγής μου από τον Γοργοπόταμο Φθιώτιδας, ένα χωριό χτισμένο στους πρόποδες της Οίτης, πλούσιο σε φυσική ομορφιά και όχι μόνο, και το οποίο πήρε το όνομά του από το ομώνυμο ποτάμι που διασχίζει το χωριό!
Έτσι περπατούσαμε με τους φίλους μου και τους γονείς μου σε διάφορα μονοπάτια και διαδρομές, παράλληλα με το ποτάμι, μέχρι και το σημείο όπου πηγάζει στην οροσειρά της Οίτης, αλλά και στο σημείο όπου εκβάλλει στο Σπερχειό ποταμό.
Στη συνέχεια, λόγω σπουδών και μετά επαγγελματικών, αλλά και οικογενειακών υποχρεώσεων, έκανα μια μικρή ανάπαυλα. Το έναυσμα για να ασχοληθώ ξανά ακόμη πιο εντατικά, μου ήρθε το 2019, σημείο-σταθμός στη ζωή μου χρονικά, μετά από μια σημαντική αλλαγή στη ζωή μου, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε οικογενειακό επίπεδο. Έτσι, τον Οκτώβριο του 2019, ακολούθησα τον «Δρομέα Θράκης» στην πρώτη του πεζοπορική διαδρομή μαζί με το γιο μου στο Δάσος της Δαδιάς, ήταν αυτό που μου έδωσε διέξοδο από τη δύσκολη εκείνη περίοδο της ζωής μου και έγινε με μία λέξη η “ψυχοθεραπεία” μου.
Και το πιο σημαντικό που με κάνει να νιώθω μεγάλη ηθική ικανοποίηση είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια κατάφερα να το μεταφέρω και σε άλλους ανθρώπους!
Τα οφέλη που έχει η επαφή μας με τη φύση στον οργανισμό μας, αλλά και στην ψυχή μας είναι τόσα πολλά, αρκεί να έρθουμε σε επαφή μαζί της και να τα γνωρίσουμε!
Στη συνέχεια, ακολουθούσα όλες τις διαδρομές του Συλλόγου κάθε δεύτερη Κυριακή, αλλά και τις υπόλοιπες μέρες που μπορούσα μαζί με την παρέα των Πεζοπόρων Αλεξανδρούπολης, όπου γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους που μοιραζόμασταν την ίδια αγάπη για το βουνό και τη φύση!
Έτσι, εκτός από το περπάτημα, ξεκινήσαμε και τη διάνοιξη μονοπατιών, κυρίως στην περιοχή του Άβαντα, ανακαλύπτοντας κάθε φορά και μια καινούργια κρυμμένη ομορφιά!
- Έχοντας αναλάβει εδώ και κάποια χρόνια, την ευθύνη πεζοποριών και διάσωσης στον τόπο μας, θα μπορούσατε να μας πείτε τι είναι αυτό που σας ενθουσιάζει πιο πολύ;
Τα τελευταία 2 χρόνια σχεδόν, έχω αναλάβει την ευθύνη του Πεζοπορικού Τμήματος του Δρομέα Θράκης, αλλά και ως Σύμβουλος-Μέλος της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης του παραρτήματος του Νομού Έβρου, υποστηρίζουμε όλες τις δράσεις του Συλλόγου κι από πλευράς υγειονομικής κάλυψης.
Αυτό που με ενθουσιάζει πιο πολύ είναι η αγάπη που αισθάνεται ο κόσμος για το βουνό και τη φύση και την δίψα που έχει να μοιραστεί τις εντυπώσεις του, αλλά και για την προσμονή της επόμενης πεζοπορικής μας εξόρμησης!
Ο κόσμος έχει ανάγκη να βγει έξω και να ξεσκάσει να απόλαυσει τις ομορφιές της φύσης και να φορτίσει τις μπαταρίες του για να βγάλει την καθημερινότητα!
Νιώθω ακόμη μεγάλη ικανοποίηση, βλέποντας στα πρόσωπα των φίλων μας πεζοπόρων τα τόσα όμορφα χαμόγελα, μετά από κάθε μας διαδρομή, αλλά και για το γεγονός που όλοι αυτοί οι άνθρωποι άφησαν τη θαλπωρή του καναπέ τους, για να μας ακολουθήσουν.
Η ηθική μου ανταμοιβή είναι αυτό που βλέπω και εισπράττω από το βλέμμα αυτών των ανθρώπων και τους ευχαριστώ πολύ μέσα από την καρδιά μου, για την αγάπη τους και την εμπιστοσύνη τους, όλα αυτά τα χρόνια.!
- Θυμάστε κάποια δύσκολη περίπτωση διάσωσης; Ποιο είναι ένα συνηθισμένο λάθος που κάνουν όσοι πεζοπορούν στη φύση;
Ευτυχώς, η μόνη περίπτωση που χρειάστηκε να προβούμε σε διάσωση, ήταν στις αρχές της φετινής χρονιάς, όπου κατά τη διάρκεια της πεζοπορίας μας στο μονοπάτι του Αρχαίου Ληνού στην περιοχή του Άβαντα, απεγλωβίσαμε έναν τετράποδο φίλο μας ενός κυνηγού της περιοχής, που είχε παγιδευτεί σε γκρεμό 7 περίπου μέτρων.
Το λάθος που κάνουν οι περισσότεροι στην αρχή, είναι ότι δεν έχουν τον απαραίτητο εξοπλισμό (ιδίως παπούτσια), με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται κατά τη διάρκεια της διαδρομής, αλλά και να κινδυνεύουν με κάποιο επιπόλαιο τραυματισμό. Γι’ αυτό και σε κάθε ανακοίνωση, επισημαίνουμε τον απαραίτητο εξοπλισμό που πρέπει να έχουμε μαζί μας, έτσι ώστε να είμαστε και να αισθανόμαστε ασφαλείς.
Ακόμη, άλλο ένα σημαντικό που πρέπει να προσέξουμε είναι ότι η πεζοπορία στο βουνό, σε σχέση με την πόλη, κρύβει αρκετές ιδιαιτερότητες και θέλει ιδιαίτερη προσοχή και προετοιμασία.
- Πόσο δύσκολο είναι να χαραχτούν πορείες μέσα στα δάση; Υπάρχει βοήθεια από την Διεύθυνση Δασών;
Έχουν ιδιαίτερο βαθμό δυσκολίας κατά τη διάρκεια της χάραξης και απαιτεί μεγάλη προσοχή, έτσι ώστε να δώσουμε έμφαση στην ασφαλή διέλευση των φίλων μας πεζοπόρων στη συνέχεια.
Χρησιμοποιούμε κυρίως παλιούς καρόδρομους και μονοπάτια που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι παλιά για την μετακίνησή τους, από το ένα χωριό στο άλλο, με ανθρώπους-γνώστες κάθε φορά της περιοχής.
Ένας από αυτούς είναι κι ο αγαπημένος μας φίλος κ. Μιχάλης Ζεχερλής, μόνιμος κάτοικος του Άβαντα, ο οποίος ανακάλυψε δίπλα από έναν καρόδρομο τον ομώνυμο καταράκτη του Άβαντα, που και έχει γίνει σήμα-κατατεθέν από τότε και αγαπημένος μας προορισμός.
Συγκεκριμένα, για την περιοχή του Άβαντα, κατόπιν πρωτοβουλίας του Προέδρου της τοπικής κοινότητας και αγαπημένου μας φίλου, κ. Γιώργου Χατζηγεωργίου και σε συνεργασία με όλους τους αρμόδιους φορείς, όπως το Δασαρχείο και τον ΟΦΥΠΕΚΑ, τρέχει ένα πρόγραμμα σήμανσης και χαρτογράφησης των μονοπατιών, ώστε να πιστοποιηθούν και είναι εύκολα προσβάσιμα για όλους και να γίνουν γνωστά μέσω των αντίστοιχων εφαρμογών σε όλη τη Ελλάδα!
Δυστυχώς, όλο αυτό το έργο, λόγω των καταστροφικών πυρκαγιών του Αυγούστου, θα καθυστερήσει να υλοποιηθεί.
- Κατά τη διάρκεια των μεγάλων πυρκαγιών που μαίνονταν τον περασμένο Αύγουστο, ποια λάθη ή παραλείψεις τυχόν εντοπίσατε στις επιχειρήσεις κατάσβεσης;
Όλη αυτή την αξιόλογη προσπάθεια δυστυχώς, την σημάδεψε σε μεγάλο βαθμό η καταστροφική πυρκαγιά του περασμένου Αυγούστου.
Δεν θα ήθελα να αναφερθώ στο τι έφταιξε, αλλά να δώσω έμφαση στο τι πρέπει να κάνουμε για την πρόληψη, έτσι ώστε να αποφύγουμε κάτι αντίστοιχο ατό μέλλον, όπως και για τα αντιδιαβρωτικα και τα αντιπλυμμυρικα έργα που ήδη έχουν ξεκινήσει.
Όλοι μαζί πρέπει να βοηθήσουμε -σε συνεργασία πάντα με όλους τους αρμόδιους φορείς- έτσι ώστε να βοηθήσουμε με τις κατάλληλες παρεμβάσεις την φύση να αναγεννηθεί ξανά!
Έζησα από κοντά όλη την “πύρινη κόλαση” στην κυριολεξία, γιατί ήμασταν στην πρώτη γραμμή και συνδράμαμε στο έργο της δασοπυρόσβεσης, υπό τις οδηγίες της Πολιτικής Προστασίας με την Ελληνική Ομάδα Διάσωσης και όλοι έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους (εθελοντές-πυροσβέστες-Στρατός-κάτοικοι-απλοί πολίτες και όλοι οι αρμόδιοι φορείς) ,έτσι ώστε να περιοριστεί και να σταματήσει όλο αυτό το κακό.
- Μετά το πέρας των πυρκαγιών, επισκεφτήκατε τα καμένα. Τελικά, πόσο μεγάλη είναι η ζημιά που έγινε στις δασικές εκτάσεις;
Επισκέφτηκα σχεδόν το μεγαλύτερο μέρος για να δω από κοντά το μέγεθος της καταστροφής, (το οποίο δυστυχώς είναι τεράστιο) και για διαπιστώσω το αν έχει σωθεί κάτι στο οποίο θα μπορούσαμε να περπατήσουμε (Μονοπάτι Κέδρων, στα όρια του χωριού Άβαντα-Κίρκης) και να μας δώσει ελπίδα!
Η ζημιά δυστυχώς είναι ανυπολόγιστη, διότι οι καιρικές συνθήκες σε συνδυασμό με την ένταση και την έκταση της φωτιάς, ήταν πολύ δύσκολο να αποφευχθεί.
- Τι θεωρείτε πως πρέπει να διορθωθεί, ούτως ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον παρόμοιες δυσάρεστες καταστάσεις με φωτιές;
Νομίζω πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη βαρύτητα στην πρόληψη, χρησιμοποιώντας όλους τους πόρους και τα διαθέσιμα μέσα.
Όπως την επιτήρηση των δασικών εκτάσεων με ηλεκτρονικά μέσα, αλλά και με περισσότερο προσωπικό (εθελοντές και μη), επανδρώνοντας περισσότερα Πυροφυλάκια και με σύσταση Περιπόλων Δασοπροστασίας.
Την διάνοιξη περισσότερων και μεγαλύτερης έκτασης αντιπυρικων ζωνών και την ενίσχυση της Δασικής Υπηρεσίας με έμψυχο δυναμικό και μέσα, για την φύλαξη και την προστασία των δασών μας.!
- Καθότι δεν έλκετε την καταγωγή σας από τον τόπο μας, τι είναι αυτό που σας αρέσει περισσότερο εδώ και γι’ αυτό μείνατε; Επίσης, τι πιστεύετε πως λείπει από την Αλεξανδρούπολη;
Όπως ανέφερα και στην αρχή, η καταγωγή μου είναι από τον Γοργοπόταμο Φθιώτιδας, ένα χωριό χτισμένο στους πρόποδες της Οίτης! Μετακόμισα εδώ το 2007 λόγω δουλειάς.
Από την αρχή αγάπησα την πόλη, η οποία έχει να σου προσφέρει ό,τι επιθυμείς από πλευράς ψυχαγωγίας και διασκέδασης, αλλά και τον ιδανικό συνδυασμό θάλασσα-βουνό!
Είναι ήσυχη πόλη, κατάλληλη για οικογένειες για αυτό κι εγώ αποφάσισα να φτιάξω εδώ τη δική μου!
Εδώ γεννήθηκε και μεγαλώνει ο γιος μου, ο οποίος είναι σήμερα 15 ετών και φοιτά στην Α’ Λυκείου και είναι ο πιο σημαντικός λόγος που μένω και θα συνεχίσω να διαμένω στην πόλη της Αλεξανδρούπολης.
Εδώ επίσης, μου δωθηκε η ευκαιρία να προσφέρω εθελοντικά πρώτα μέσω της Εκκλησίας του Ιερού Ναού του Αγίου Ανδρέα, όπου είμαι Επίτροπος τα τελευταία 7 χρόνια και στη συνέχεια, μέσω των πεζοπορικών μας δράσεων και την γενικότερη ενασχόληση με τη φύση και το βουνό, όπως και μέσω της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης του παραρτήματος του Νομού Έβρου τα τελευταία 2 χρόνια.
Από την πόλη νομίζω λείπει να τονώσουμε λίγο τον τουρισμό και την υπόλοιπη περίοδο του έτους, εκτός από τους θερινούς μήνες.
Να προαγουμε δηλαδή, τον εναλλακτικό τουρισμό, όπως προσπαθούμε όλα αυτά τα χρόνια μέσω των πεζοπορικών μας διαδρομών, ώστε να αποτελέσει η Αλεξανδρούπολη και χειμερινός προορισμός!
Βέβαια, αυτό δυστυχώς θα μας πάρει λίγο χρόνο, μετά τα γεγονότα του καλοκαιριού, αλλά εμείς θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε, έτσι ώστε να επανέλθουμε και εμείς και η φύση σε φυσιολογικούς ρυθμούς, το συντομότερο δυνατό.
- Κλείνοντας, κατά τη γνώμη σας, τι είναι αυτό που πρέπει να αλλάξει στην συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι στη Φύση, για την εξασφάλιση ενός καλύτερου μέλλοντος;
Αυτό που πρέπει να αλλάξει στη συμπεριφορά όλων μας λέγεται με μια λέξη “σεβασμός” προς τη φύση και το περιβάλλον. γιατί είναι αυτά που μας δίνουν ζωή και οξυγόνο για να ζούμε! Ακόμα. το σημαντικότερο είναι να το περάσουμε όλο αυτό στις επόμενες γενιές κι αυτή το αντίστοιχο στις επόμενες, για να συνεχιστεί το έργο μας και όλη μας η προσπάθεια.
