Κάρφος στο μάτι των λαών, μικρών μα και μεγάλων
η δόξα της Ελλάδας μας, είναι εκτός των άλλων.
Φθονούν την ιστορία μας, τη γλώσσα, τη Θρησκεία.
Και, όλες τις παραποιούν με όπλο την … παιδεία
Θέλουν τον θείο ραψωδό, τον Όμηρο, OMER,
και τον μεγάλο Αλέξανδρο τον θέλουν ISKENTER.
Τη δόξα τη βυζαντινή με μονοκονδυλιά,
θέλουν, να διαγράψουνε χωρίς καμιά … μιλιά.
Και τον αγώνα, που έδωσε η χώρα το «Σαράντα»
ενάντια στο φασισμό, τον βάζουνε στην μπάντα.
Δε θέλουν να παραδεχτούν, πως στήθη ελληνικά,
σταμάτησαν, ανέκοψαν στίφη βαρβαρικά.
Ανέκοψαν οι Έλληνες την περσική πορεία,
που στόχο είχε όλης της γης, ν’ αλλάξει η ιστορία.
Από τα χρόνια τα παλιά του Ξέρξη, του Δαρείου,
και του Χοσρόη αργότερα, στους χρόνους Βυζαντίου!
Άραβες και Οθωμανοί χρόνια το προσπαθήσανε,
να αλώσουν το Βυζάντιο και το σφυροκοπήσανε.
Να κατακτήσουν ήθελαν τη γηραιά Ευρώπη.
Να φέρουν του ισλαμικού μεσαίωνα τα σκότη.
Σα βράχος, που αντιστέκεται σε κύμα μανιασμένο,
η Ελλάδα δεν λογάριασε ποτέ το δεδομένο.
Πάντα με φρόνημα υψηλό και με ιδανικά,
έδωσε τους αγώνες της παντού ηρωικά.
Χρόνια δεν πέρασαν πολλά, που με ηρωισμό
πολέμησε, αντιστάθηκε στο δόλιο φασισμό.
Στο φασισμό, που ζήλωσαν του «Άξονα» οι «τρεις»
κι άλλαξαν καταστροφικά την όψη όλης της γης.
Ουνίτες και Βατικανό πάντα την πολεμούν.
Με σύμμαχό τους το Ισλάμ επάνω της ορμούν.
Να κατισχύσουν θέλουνε και στην Ορθοδοξία
να δώσουνε υπόσταση χωρίς καμιά αξία.
Μα το χειρότερο κακό, που θέλουν για τη χώρα,
της γλώσσας είναι η αλλαγή κι αυτή εδώ και τώρα.
Επίσημα, χείλη ασεβή ζητήσανε πριν χρόνια
η γλώσσα η ελληνική να φύγει απ΄ τα σαλόνια.
Στη θέση της θέλανε να μπει μια ξένη, η αγγλική
και δεύτερη, η μάνα των γλωσσών, η νέα ελληνική.
Για τούτο επιστρατεύσανε τα Μ.Μ.Ε της χώρας,
να γίνουν οι μπροστάρηδες αυτής της κατηφόρας.
Και άλλοι, είπαν: « Τους Έλληνες, αν θέλεις να νικήσεις
τη γλώσσα, τη θρησκεία τους πρέπει να πολεμήσεις.»
Και, αν την ιστορία τους μπορείς κι αυτή να την αλλάξεις
Χάνουν τα πάντα, δύναμη και ισχυρές … επάλξεις!
Μα, δεν γνωρίζουν όλοι αυτοί, πως Μοίρα της Ελλάδας
είναι να δίνει φως στη γη. Και όπως της Παλλάδας …
η λάμψη δεν έσβησε ποτέ. Και πάντα θα φωτίζει.
Γιατί; είναι θέλημα Θεού, και Αυτός τα πάντα ορίζει!!!
Αθ. Παπατριανταφύλλου
Από την ποιητική συλλογή «Πράσσειν ποιητικά άλογα ή εικοτολογίες»
