Δικαίωμα κάθε γονιού και όνειρο μαζί,
στο μέλλον το βλαστάρι του, καλλίτερα να ζει.
Και όνειρα κάνουν και οι δυο και για το μέλλον σχέδια.
Να ‘χουν πιο εύκολη ζωή, χωρίς πολλή …προπαίδεια.
Τα όνειρα είναι θεμιτά σε όλους και για όλα
αλλά, δεν επιτρέπεται να μπουν σε … καραμπόλα.
Όνειρα, προγραμματισμοί, σπουδές να γίνουν στάχτη,
γιατί κάποιος το θέλησε, μεγάλος, που είχε άχτι.
Όνειρα υποσχέθηκε στα πάντα και στους πάντες
και χαρισάμενη ζωή και σε γυναίκες κι άντρες.
Το μυστικό; (είπε) Η εκπαίδευση! Πάτε σπουδάστε όλοι
άριστοι, μεσοβέζικοι, καλοί – κακοί … διαβόλοι.
Για τούτο, διπλασίασε τους εισακτέους στα Α. Ε. Ι.
κι όνειρα καλλιέργησε για μια καλλίτερη ζωή.
Έτσι διπλάσιοι έγιναν γιατροί και δικηγόροι
μηχανικοί, καθηγητές κι άλλοι … τηβεννοφόροι.
Λες και τους θέλαμε διπλούς, όλους τους παραπάνω
κι εγώ καλλίτερη ζωή θα ‘χα απ’ αυτή που κάνω.
Λες και δεν μας χρειάζονται οι εργάτες κι οι αγρότες
και τα άλλα επαγγέλματα, που θέλουν κασμά και μπότες.
Στα δεύτερα επαγγέλματα δεν πάνε πια οι νέοι,
και όλοι θέλουν να γενούν μόνον … «καπετανέοι»!
Να ζούνε τρυφηλή ζωή, χωρίς μεγάλο κόπο,
ας είναι και με δανεικά κι αυτά με κάθε τρόπο.
Και ιδού τα αποτελέσματα. Μόνο σε λίγα χρόνια,
γέροι και νέοι ζούνε πια όλοι στην καταφρόνια.
Οι πρώτοι τις συντάξεις τους τις είδαν να πετάνε,
κι οι νέοι αναγκάζονται σ’ άλλους τόπους να πάνε.
Για μια καλλίτερη ζωή πάνε στην ξενιτιά,
γιατί, δεν βρίσκουνε δουλειά, στη χώρα τώρα πια.
Δεν έχουνε πια όνειρα, να ζήσουν στην Ελλάδα,
αφού δεν τους προσφέρει αυτή ούτε μια … φασολάδα.
Και φεύγουνε μηχανικοί, γιατροί και τόσοι άλλοι
που, ενώ ζούνε στην ξενιτιά, γίνονται πιο μεγάλοι.
Προκόβουν, προοδεύουνε, πάνε καλά σε όλα,
και δεν έχουν το πρόβλημα, τι … βράζει η κατσαρόλα!
Αλλά φίλοι μου, πέστε μου, αυτή είναι η Ελλάδα;
και δεν της έμεινε καμιά, -ούτε ίχνος-, ικμάδα;
Όνειρα δεν υπάρχουν πια στην άλκιμη νεολαία;
Γιατί, τα σκότωσαν κι αυτά με δεδομένα νέα;
Όνειρα και ιδανικά κάποιοι «νωθροί» τα κλέβουν.
Αλλά, υπάκουοι και πιστοί να ‘ναι οι νέοι γυρεύουν.
Να μην έχουν πια όνειρα, αφού τα ‘χουν σκοτώσει.
Να λένε και ευχαριστώ, γιατί τους έχουν … σώσει!
Όμως με ποία λογική μπορεί ο νιος να ζήσει,
όταν δεν έχει όνειρα, το πώς θα ευτυχήσει;
Όταν χάσει τα όνειρα ή τα σκοτώσουν άλλοι,
με ποια ελπίδα πια να ζει, να βγει στη βιοπάλη;
Αθ. Παπατριανταφύλλου
Από την ποιητική συλλογή «Πράσσειν άλογα ή εικοτολογίες;»
