Προ πεντακοσίων εβδομήντα ετών σαν σήμερα έπεσε η Πόλη. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Το 1203 την διαγούμησαν οι Φράγκοι (έως το 1261) και άνοιξαν την οδό, για την κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως λίγο αργότερα από τους Οθωμανούς Τούρκους. Ένα το κρατούμενο.
Δεύτερον, οι προσπάθειες του τελευταίου αυτοκράτορος Κων/νου Παλαιολόγου (1403-53) και προ αυτού, υπό του Ιωάννου Η’ Π. αλλά και του Μανουήλ Π., για βοήθεια από την δύση στην αντιμετώπιση των 250.000 Τούρκων του Μωάμεθ Β’ που πολιορκούσαν την Βασιλεύουσα, έπεσαν στο κενό.
Οι δέκα χιλιάδες μαχητές της ηρωικής αντιστάσεως δεν επαρκούσαν για άμυνα της Βσιλεύουσας πούχε μείνει μόνη. Μόλις εφονεύθη, μαχόμενος ο αυτοκράτωρ, υπέκυψαν στους Τούρκους, κι άρχισε η σφαγή, η διαρπαγή και ο εξανδραποδισμός επί τριήμερον των κατοίκων -συνήθεις στους γείτονες (1821, 1915, 1922,1955 και στην Κύπρο 1822,1974.)
Η προϊούσα εξάντλησις του Βυζαντίου από τις επιδρομές Αβαρών, Περσών, Αράβων και Ρώσων ήταν υποδεεστέρα αιτία της πτώσεως απ’ ό,τι ή οικονομική εξάντληση του κράτους.
Όπως λέγει ο βυζαντινολόγος Στήβ Ράνσιμαν, «η πτώσις ήταν αποτέλεσμα της οικονομικής καταβαραθρώσεως της αυτοκρατορίας.» Το επί χίλια χρόνια ισχυρό νόμισμα, το Κωνσταντινάτο, είχε χάσει την άξια απ’ την νόθευσή του.
Η Κων/λη έπαυσε να είναι πρωτεύουσα του Τουρκικού κράτους το 1924, μετά από 471 χρόνια από της καταλήψεως της υπό των Οθωμανών, οι Τούρκοι επέλεξαν την Άγκυρα για να είναι εγγύτερα στην Ανατολή παρά στην δύση.
Ο εξευρωπαϊσμός των με το Χάττι Σερίφ το 1830, το σύνταγμα του 1876 και του 1908, σταμάτησε και μετά την ανακήρυξη της «Τουρκικής Δημοκρατίας» κατέληξαν να είναι μονοκρατορία του Ταγήπ Ερντογάν επί 20 χρόνια μέχρι τούδε.
Από τ’ ανωτέρω προκύπτουν τα εξής για τους Έλληνες: Μήν υποτιμάτε τον ανθελληνισμό των Ευρωπαίων που ως θύννοι είναι συγγενείς της τουρκικής φυλής. Μήν αναμένετε ποτέ βοήθεια από την δύση και στηρίζεσθε αποκλειστικά στις εθνικές σας δυνάμεις.
Αν το δράμα του Βυζαντίου ήταν οικονομικό, έτσι και της νεωτέρας Ελλάδος. Η Τουρκία ανήκει στην Ανατολή, αλλ’ η Ελλάδα όχι ακόμη στην δύση.
Τούτων δοθέντων δεν υπάρχει ελπίς συνεννοήσεως με τους Τούρκους που διατηρούν ένα σύμπλεγμα …ανωτερότητος απέναντι στους Έλληνες και που ονειρεύονται να επανακαταλάβουν την Ελλάδα… «ένα βράδυ». Άρα η μόνη εναλλακτική λύση των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι η προετοιμασία της Ελλάδος για πόλεμο με την Τουρκία.
Πρώτο βήμα, η ενίσχυση της γεννητικότητος του ελληνικού πληθυσμού και η αποτροπή του εξελληνισμού αλλοθρήσκων μεταναστών.
«Όμως απ’ τ’ άλλα πιο πολύ με
άγγιξε το άσμα
Των Τραπεζούντων με την παράξενή του γλώσσα
Και με την λύπη των Γραικών των
μακρυνών εκείνων
που ίσως όλο πίστευαν
που θα σωθούν ακόμη.
«Οι αρχιερείς δεν δύνανται
(ή δεν θέλουν)
να διαβάσουν
«Σιτ’ ανάγνωθ ’ σιτ’ ανάκλαιγ’ σιτ’ ανάκρουγ’ την καρδιάν
Ν’ άοιλλη εμάς, να βάι εμάς,
ή Ρωμανία πάρθεν.»,
έγραψε ο μεγάλος μας, Αλεξανδρινός ποιητής μας (κι ανάθεμα το μονοτονικό που χάνει την γνησιότητα του στίχου!!!).
(*) Κων/νου Π. Καβάφη: Πάρθεν.
Α73, 1921,
σελ. 108. ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
1977-23. Έκδ. «Ίκαρος» 1993.
Κώστας Κόλμερ
