Οι Συνδικαλιστές αυτό το σαράκι του Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, δεν άφησαν τίποτα που να μην το διαβρώσουν
Παραφράζοντας τον Βρετανό ιστορικό Ρόντερικ Μπήτον μπορούμε να πούμε, εξ αφορμής του σιδηροδρομικού «ατυχήματος» στα Τέμπη, ότι η Ελλάς είναι μια διαρκής τραγωδία. Μάλιστα, ο γεν. γραμματέας του ΚΚΕ, σύντροφος Δημ.Κουτσούμπας, έγραψε επιτομή του «ατυχήματος», ως ενός «προδιαγεγραμμένου εγκλήματος», στο όποιον 60 νέοι Έλληνες έχασαν την ζωή τους. Επικαλέσθει ώς μάρτυρες του εγκλήματος τους εργαζομένους στον ’Οργανισμό Σιδηροδρόμων, τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και τις καταγγελτήριες ομιλίες του ΚΚΕ στην Βουλή. Μέσα σε ένα κέλυφος έκλεισε τους μάρτυρες της «Τραγωδίας των Τεμπών».
Πράγματι, ο ΟΣΕ υπήρξε μεταπολιτευτικώς ο πλέον κακοδιοικούμενος δημόσιος οργανισμός, με ρουσφετολογικό προσωπικό και διοικήσεις, που έπανδρώνοντο από τα ρετάλια του πολιτικού «κόσμου». Τυπικό παράδειγμα ο Πέτσος, πού έφτασε στο ειδικό δικαστήριο, για τα συγκοινωνιακά του σκάνδαλα, άλλα δεν τιμωρηθεί -όπως άξιζε.
Οι συνδικαλιστές -αυτό το σαράκι όχι μόνο του δημοσίου άλλα και του ιδιωτικού τομέα- με αποκορύφωμα την ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, δεν άφησαν τίποτε πού να μην διαβρώσουν. Με τα προνόμιά τους, έως την άρνηση τής αξιολόγησης του προσωπικού των σιδηροδρόμων, είχαν ως αποτέλεσμα την ανάδειξη ακατάλληλων… Σταθμαρχών, με συνδικαλιστικές παρεμβάσεις.
Το ΚΚΕ υπήρξε δράστης όχι μόνο μεταπολεμικών εγκλημάτων κατά της ανάπτυξε- ως της χώρας άλλα κι υπονομευτής της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας από την πρώτη μέρα της. Ουδέποτε απεδείχθη το σύνταγμά της, δεν έλεγξε τα μαχητικά του όργανα, δεν συνέβαλε στην εξυγίανση του δημοσίου τομέα. Επικαλούμενο τα δικαιώματα των εργαζομένων, μεταξύ των οποίων κι ο υπεύθυνος για βαρεία αμέλεια πρόξενος του ατυχήματος, συνέπραξε καιρίως στην εν γένει ακαταστασία της ‘Ελλάδος.
Έτσι φθάνομε στην εξιχνίαση του «προδιαγεγραμμένου εγκλήματος»: Η μεταπολιτευτική πολιτική ηγεσία, όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων και αποκομμάτων που κυβέρνησαν αυτήν την χώρα άπ’ το 1974 μέχρι σήμερα, είναι ο ηθικός αυτουργός της συγχρόνου Ελληνικής τραγωδίας.
Διαγκωνιζόμενοι οι αρχηγοί των για την κρατική εξουσία ως προσωπικών λάφυρόν, και τι δεν έκαναν για να μεταβάλλουν το Ελληνικό Κράτος άπ’ τα κουρέλια πού παρέδωσε η Χούντα (με την ήττα στην Κύπρο) σε ακυβέρνητη πολιτεία των Τεμπών.
Πρώτη, η οικογένεια του «εθνάρχη» κατήργησε τον Στρατή Άνδρεάδη και διόρισε στις άξιες επιχειρήσεις του ανάξιες άλλα «έμπιστες», στον κομματικό μηχανισμό, διοικήσεις. Μετά ο Ανδρέας Παπανδρέου πού πήρε εντολή από τον Ελληνικό λαό για «Αλλαγή», άλλα το μόνο πού άλλαξε, ήταν σύζυγόν. Ακολούθησαν, συνεπείς στα διδάγματα των δύο προηγουμένων, οι επίγονοι των δύο κυριάρχων κομμάτων πού συναγωνίσθηκαν σε φαυλότητα και ανικανότητα, χρησιμοποιώντας τα «Ταμεία της Κοινότητος» πού παρείχαν τα χρήματα της Ευρώπης.
– «Αφού μας τα δίνουν, να μην τα πάρουμε τα λεφτά;» έλεγε μετά το 1981 έξω- κοινοβουλευτικό στέλεχος του ευρωπαϊκού κατεστημένου.
Και καλά μεν «τα πήρατε», παιδιά, τα λεφτά, δεν ξέρατε τούλάχιστον μέρος των να χρησιμοποιήσετε; Λ.χ. κατασκευάζοντας μία διπλή σιδηρογραμμή για τα τραίνα πού μας πάνε στην Ευρώπη έπι μονής από την εποχή του Χαριλάου Τρικούπη και εγκαθιστώντας ηλεκτρονικό έλεγχο της κινήσεώς των κι όχι χειροκίνητων τουλάχιστόν στα δύσκολα Τέμπη; Εδώ, ανακύπτουν κι οι ευθύνες της «Ηνωμένης Ευρώπης». Δεν την ενδιέφερε πού πήγαν τα χρήματα του Ευρωπαίου φορολογούμενου, άλλα να …εκταμιεύθηκαν εγκαίρως. Η δαπάνη ήταν «υπόθεση του Ελληνικού Κράτους» έλεγαν οι κομισάριοι, προφασιζόμενοι ότι δεν ήξεραν ότι το κράτος έχουν κάνει φέουδό των τρεις η τεσσάρες οικογένειες.
Κατόπιν ήλθε η χρεωκοπία του κράτους το 2010 για να επιβεβαιώσει την ανικανότητα του μεταπολιτευτικού κατεστημένου και την φαυλότητά του. Για την αποφυγή της «αποτυχίας του ευρώ» (καθ’ έφη η καγκελλάριος’Άγγελα Μέρκελ) χρησιμοποιηθεί το παράνομο Γιούρογκρουπ στις Βρυξέλλες κι αφιχθεί στην Αθήνα η ανθελληνική Τρόικα, που αξίωσε έκτος από την λιτότητα και την ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού Κράτους.
Μεταξύ των πωληθέντων μπίρ-παρά, «ασημικών της χώρας -κάπως σκουριασμένων βεβαίως- ήταν κι ο ΟΣΕ. Επωλήθη αντί 44 έκατομ. εύρω στους Ιταλιάνους που όταν τον ανέλαβαν επιδοτήθηκαν μα 50 εκατομμύρια εύρω, όπως απεκάλυψε η «Εστία», μηδέποτε διαψευσθείσα από τον παραιτηθεντα υπουργών, κληρονόμο γνωστού ονόματος πολιτικώς. Έτσι, το ψηφιδωτό των ένοχων συνεπληρώθη. Το έγκλημα των Τεμπών που κατήγγειλε ο σ. Κουτσούμπας εύρεν τους δράστες του: τον μεταπολιτευτικό κοινοβολευτισμό!
Ο Πέρσης στρατηγός Μαρδόνιος το διέγνωσε προ 2.500 ετών, επιών ότι «οι Έλληνες αν και ομιλούν την ίδια γλώσσα, δεν μπορούν να λύσουν τις διαφορές τους και επιδίδονται εις εμφύλιο πόλεμο.» (Ηρόδοτος)
Η δική μας κόπωση και ντροπή είναι ότι ανεχόμαστε την κατάργηση της αξιολογήσεως των δημοσίων υπαλλήλων, τους διαδόχους των «τραμπούκων του Κυρίλλου πού κατεσπαράξαν την Ύπατεία» στην Αλεξάνδρεια και στην σύγχρονη εποχή, την Αριστερά που έκαψε «τρεισήμισυ» Έλληνες στην πυρκαγιά της ΜΑΡΦΙΝ, χωρίς ποτέ να γίνει η δίκη!
Εάν δεν απαλλαγούμε άπ’ όλους αυτούς, η τραγωδία της Ελλάδος θα συνεχίζεται ως παγκόσμιο ανέκδοτο των Greek Statistics, των κρατικών πανεπιστημίων, των εγχωρίων ΙΕΚ και των Ελληνικών σιδηροδρόμων. Προς αποφυγήν…
(*) «Οι Έλληνες, μια παγκόσμιος ιστορία» υπό Ρόντερικ Μπήτον, εκδόσεις «Πατάκη».
Κώστας Kόλμερ
