Πέρασαν χρόνια αρκετά
σα να ‘τανε εχθές,
που στήσανε τα στήθη τους
των Ελλήνων οι μαχητές.
Ξεσηκώθηκαν οι Έλληνες
την εικοστή πέμπτη Μαρτίου,
οι Τούρκοι πλέον χάσανε
όλο τους το μεγαλείο.
Ιστορικό ορόσημο
είναι πια για την Ελλάδα,
που κάνατε οι Έλληνες
θαύματα μεγάλα.
«Ελευθερία ή θάνατος»
οι Έλληνες φωνάζαν
με μια καρδιά, με μια ορμή
τον δρόμο τους χαράζαν.
Με ορμή στο κάθε βήμα
μέρα-νύχτα πολεμούν,
εύστοχα πάντα βαδίζουν
τον εχθρό τους κατακτούν.
Όλοι οι Έλληνες εκφράζαν
λόγια πάντα σταθερά
και με δύναμη φωνάζαν
ό,τι νιώθαν στην καρδιά.
«ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» φωνάζανε
και όλοι μαζί ορμούν,
τον δρόμο τους χαράζαν
και με θάρρος προχωρούν.
Σαν λιοντάρια πάλευαν
οι Έλληνες με πάθος,
πάντα με θάρρος και ορμή,
χωρίς να κάνουν λάθος.
Τρέχουν πάντα με ορμή
στα λαγκάδια, στα βουνά
και χτυπάν με τα σπαθιά τους
τα αμέτρητα κορμιά.
Σαν δεμάτια πέφτουν κάτω
όπως θερίζουν οι θεριστές,
αναρίθμητα κεφάλια κάτω
και κορμιά χωρίς ψυχές.
Τα σπαθιά όλοι κρατούνε
και στα πτώματα πατούν,
όσοι βρίσκονται μπροστά τους
όλους τους ποδοπατούν.
Κυριαρχεί παντού ο τρόμος
και παντού αναστεναγμοί
παντού θρηνούν οι Τούρκοι
και παντού ξεψυχισμοί.
Σαν ποτάμι το αίμα ρέει
και κυλά στην λαγκαδιά
και οι Έλληνες χτυπάνε
τον εχθρό τους στην καρδιά.
Ναι, με πείσμα αντιπαλεύει
το κάθε τέκνο με ορμή
και ακατάπαυστα παλεύει
για μια νίκη ελληνική.
Τον Χριστό ευχαριστούνε
που ήταν δίπλα τους κι αυτός,
τον σταυρό τους όλοι κάναν
και βαδίζαν πάντα εμπρός.
Στέλιος Ντουρανίδης
Σπήλαιο Ορεστιάδος
