Στην «αμπελόεσσα» Θράκη, Διόνυσος και Βάκχος διδάξαν την τέχνη της αμπελουργίας. Τη θέση του θεοποιηθέντος προγόνου Διονύσου Βάκχου, ως δασκάλου και προστάτη της αμπελουργίας, πήρε στους χριστιανικούς χρόνους ο Άγιος Τρύφωνας.
Εικονίζεται1 νέος, με ένδυμα που θυμίζει φουστανέλα και ένα κλαδευτήρι στο χέρι, σε ένδειξη ότι είναι προστάτης και βοηθός της συγκομιδής των σταφυλιών.
Τρύφωνα, είναι κατεξοχήν αγροτική2 (1-3 Φεβρουαρίου). Γιορτάζει την 1η Φεβρουαρίου, τον μήνα δηλαδή που αρχίζουν οι εργασίες αμπελοκαλλιέργειας.
Οι κηπουροί και αμπελουργοί3 κάνουν στην εκκλησία αγιασμό και αρτοκλασία με κόλλυβα. Από τον αγιασμό αυτό δεν πίνουν, ούτε τον παίρνουν στο σπίτι αλλά μόνον ραντίζουν τα αμπέλια τους.
: Το ελληνικό όνομα του Αγίου (καθώς και η νεαρή ηλικία του) συσχετίζονται με τη λέξη «τρυφερός». Άπλωσαν την λατρεία του, ώστε, μαζί με την κατάλληλη γεωργική εποχή της γιορτής του, να θεωρείται προστάτης στη βλάστηση και στην καλλιέργεια, επειδή τα αμπέλια, αρχές Φεβρουαρίου, μπουμπουκιάζουν ή κλαδεύονται4.
Βιβλιογραφία:
- Δημ. Σ. Λουκάτος, Συμπληρωματικά του Χειμώνα και της Άνοιξης
- Γ. Α. Μέγας, Ελληνικές Γιορτές και Έθιμα της Λαϊκής Λατρείας
- Ό.π.
- Δημ. Σ. Λουκάτος, Συμπληρωματικά του Χειμώνα και της Άνοιξης