Οι περιθωριακοί, τιποτένιοι αργόσχολοι, συνεχίζουν να γελούν με τα αίσχη που διαπράττονται στα Ελληνικά Πανεπιστήμια
Δεν πρόκειται απλώς για αλητεία… Ούτε απλώς για ψυχική και πνευματική διαστροφή… Δεν είναι μόνο μια πράξη αποκρουστικής λεκτικής βίας η μια ακραία εκδήλωση εκτροχιασμένων συνειδήσεων, που δεν θέλουν να κατανοήσουν ότι έχουν, προ πολλού, επερβεί ακόμη και τα δρια της κτηνωδίας…
Είναι όλα αυτά μαζί, αλλά και ό,τι άλλο μπορεί να σκεφθεί κανείς διαβάζοντας την εμετική αφίσα-με την μορφή «κηδειόχαρτου», με την οποία κάποια κοινωνικά αποβράσματα, που δυστυχώς κυκλοφορούν ανάμεσά μας, «κόσμησαν» προχθές την Θεσσαλονίκη…
Κάτω από τον σταυρό και την φωτογραφία του Πρυτάνεως του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αναγράφονται, με κεφαλαιογράμματα, τα εξής ανατριχιαστικά:
«ΚΗΔΕΙΑ,
ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΟΥ ΣΚΟΥΠΙΔΙΟΥ, ΠΡΥΤΑΝΗ & ΡΟΥΦΙΑΝΟΥ ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ. ΣΤΙΣ 31 -12 Ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΕΠΕΛΕΞΕ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ. Η ΣΩΡΟΣ ΘΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΜΠΑΖΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ. ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ: ΜΠΑΤΣΟΙ, ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΙ, ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ, ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ».
Δεν έχει βέβαια σημασία η αγραμματοσύνη αυτών των τρισάθλιων υπανθρώπων. Ασφαλώς δεν θα περίμενε κανείς ότι θα μπορούσαν να διακρίνουν την «σορό» από τον «σωρό» των σκουπιδιών, η οποία προφανώς έχει αντικαταστήσει την φαιά ουσία του εγκεφάλου τους…
Αντιθέτως έχουν τεράστια σημασία, για όλους μας και για τον καθένα μας χωριστά, η αποκρουστική μορφή της απειλής, η βδελυρή «ευρηματικότητα» στην οποία μπορεί να οδηγήσει ο εκβαρβαρισμός της ψυχής και η αποχαλίνωση των ενστίκτων, η χυδαία «ποιότητα» των διανοημάτων που μπορούν να ξεχυθούν, χωρίς ντροπή και μέτρο, από τα αρρωστημένα μυαλά εκείνων πού νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να σύρουν στην λάσπη, μέσα στην οποία οι ίδιοι κυλιούνται καθημερινά, όποιον αποφασίζει να αντισταθεί στις διαστροφές τους και στην εγκληματικότητά τους…
Ο Πρύτανις του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου δεν έπραξε παρά το αυτονόητο, το όποιο δυστυχώς, πενήντα χρόνια μετά το ορόσημο του «Πολυτεχνείου», δεν είναι καθόλου αυτονόητο για εκείνους που ζουν σε βάρος της κοινωνίας, με σκοπό να την εκχυδαΐσουν, να την διαλύσουν και να την ανατρέψουν, για να ζήσουν μέσα στον υλικό και ψυχικό βόρβορο που τρέφει την καθημερινή τους ανισορροπία…
Το ορόσημο της 17 Νοέμβρη, με την μορφή του «αγώνα του Πολυτεχνείου», έχει προσφέρει, πέρα από την δικτατορία του Ιωαννίδη, που οδήγησε στην απώλεια της μισής Κύπρου, ένα ακατανόητο άλλοθι ανομίας και ασυδοσίας, σε μερικές εκατοντάδες συνειδητών τραμπούκων, που περιφέρουν το άχρηστο σαρκίο τους στους πανεπιστημιακούς χώρους, με μοναδικό μέλημά τους να εκτρέψουν την πανεπιστημιακή κοινότητα από τον ρόλο της και τις υποχρεώσεις της και να θεσμοθετήσουν την τρομοκρατία, την βία, την αλητεία και την εγκληματικότητα, για τις όποιες και μόνον αναπνέουν και «σκέπτονται»…
Βέβαιούς, μην περιμένετε διαδηλώσεις και πορείες συμπαράστασης προς τον αποφασιστικό, αλλά σφόδρα απειλούμενο Πρύτανη…
Ουδέποτε η ελληνική κοινωνία αισθάνθηκε την ανάγκη να «αγανακτήσει» για τα στυγερά εγκλήματα της «17 Νοέμβρη»… Ίσα-ίσα που κάποιοι, κάποτε, θεωρούσαν την «παρέμβαση» των δολοφόνων ως «πράξη απονομής δικαιοσύνης» και «ως κοινωνική επιταγή»…
Αν είναι δυνατόν να υψώσει το ανάστημά της στους διεστραμμένους βανδάλους, που άλλωστε έχουν επιτύχει να παγιώσουν, στην πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας τον φόβο, την ανοχή και την αδιαφορία, με την συνδρομή -αυτό να λέγεται- και όχι ολιγάριθμων «πνευματικών ταγών» της χώρας…
Όμως, είναι καιρός πια η συντεταγμένη πολιτεία να δώσει τέλος στο αίσχος και στην ντροπή που στιγματίζουν την «δημοκρατία» μας… Διότι ασφαλώς και δεν “προσιδιάζει στην δημοκρατία η ανοχή, η επιείκεια και η κατανόηση για κάποια «παιδιά» -έτσι τα αποκαλούν οι συνήθεις «προοδευτικοί- που εγκληματούν ασυστόλως, με την βεβαιότητα ότι θα βρεθούν «γενναιόφρονες» αριστεροί δικηγόροι να τους υπερασπισθούν, γαλαντόμοι δικαστές που, ελαφρά τη καρδιά, θα τους αθωώσουν και πολίτες που, αν δεν γελάσουν με την χυδαιότητα των αλητών, θα πουν, χωρίς περίσκεψη και ντροπή, «έλα μωρέ και τί έγινε»…
Δεν αρκούν πλέον η λεκτική καταδίκη, η δια του Twitter και του Facebook έκφραση συμπαράστασης προς τον εκάστοτε πληττόμενο και η διαβεβαίωση ότι «αυτές οι πράξεις είναι καταδικαστέες απ’ όπου και αν προέρχονται»…
Το θέμα είναι ότι γνωρίζουμε από που προέρχονται και σε τι αποσκοπούν. Γνωρίζουμε ότι υπονομεύουν την δημοκρατική ομαλότητα, γελοιοποιούν την νομιμότητα και εκθεμελιώνουν την δημόσια παιδεία.
Αν δεν επικρατήσει ο νόμος, αν δεν εφαρμοσθεί σε όλες τις περιπτώσεις για τις όποιες έχει ψηφισθεί, αν η ανομία και η εγκληματικότητα δεν τιμωρούνται όπως η νομοθεσία προβλέπει, τα αίσχη που διαπράττονται στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν πρόκειται να εξαφανιστούν…
Και οι περιθωριακοί, τιποτένιοι αργόσχολοι θα συνεχίσουν να γελούν σε βάρος των «κορόιδων» και φυσικά να εγκληματούν με κάθε τρόπο που θα επινοεί το απέραντο «κενό» του εγκεφάλου τους…
Διονύσης Κ. Καραχάλιος
Δικηγόρος
